သံ မဏိ ငွက္

 ``ဘာလဲဟဲ ့..လူ ့ငရဲ´´

က်ားရဲ တေကာင္ လို ဟိန္းေဟာက္

မ ေၾကာက္တရား ကို ...ေဆာင္

အ ခ်ဳပ္ အ ေႏွာင္ မွန္သ မွ်

ေမွာ္ ေအာင္သြားတဲ ့..... သံမဏိငွက္

အေတာင္သာ လ်င္ ၀န္ရွိ ေသာ  ...သံ မဏိ ငွက္

ေဆး ရံု ကုတင္ထက္...ပက္လက္

စိတ္ဇြဲ ေတာင္ပံ ေတြက...ပ်ံသန္း မပ်က္

ေနာက္ဆံုး ေသြးတစက္ က်န္ တဲ ့အထိ...သံမဏိ ငွက္

သံမဏိငွက္

သံမဏိ ငွက္

သံမဏိ    ငွက္

အသက္ ရာေက်ာ္....ရွည္ေစ ေသာ္၀္ ......

                   (၂၇ .၅. ၁၁)

ျမိဳ႕၀င္လမ္းက လြမ္းတဲ့ကဗ်ာ

အဲဒီ....ျမိဳ ့စြန္က  .... စာသင္ ေက်ာင္း ေလးရဲ႕  ၀င္းထရံအျပင္ဖက္   ျမိဳ ့အ၀င္ ေပတရာ လမ္းမၾကီး ေပၚမွာ ျမဳ ိ႔ကေလးရဲ့  ၾကိဳ ဆို ႏွဳတ္ခြန္းဆက္တဲ႔..  အုတ္ခံု ဆိုင္းဘုတ္ကေလး.တခုရွိတယ္.။ ဒီေနရာေလး.ကို ....ျမိဳ ့သူျမိဳ ့သား တခ်ိဳ႕   စက္ဘီးကေလးေတြ  ကိုယ္စီ နဲ႔   ညေနရီရီ မွာ   ေလညင္းခံထြက္  ေလ့ရွိၾက...ေပမယ္႔  ဒီပံုထဲမွာေတာ႔....တစံုတေယာက္ကို မွ  ရိုးတိုး ရိပ္တိပ္..မျမင္ ...။ လူသံသူ သံ မၾကား...။
        

ျငိမ္ျငိမ္ သက္သက္...သက္ျငိမ္ကဗ်ာ....။

      ျမဳ ိ့၀င္ လမ္းမၾကီး ရဲ  ့  နံေဘးခ်င္း ကပ္ရက္မွာ   ရထားသံလမ္း တခု ဟာ .....အေမ႔အိမ္ကို  လြမ္းဆြတ္လို ့ ျပန္လာရွာတဲ ့  သားသမီးေတြနဲ႔ ခရီးသြားေတြကို ေထြး ေပြ ့ခ်ီပိုးလာမယ့္  ရထားၾကီး ေတြ အတြက္  သူ႔ ေက်ာျပင္ ကို ရက္ရက္ေရာ ေရာၾကီးကို...  ျဖန္ ့ခင္း လို ့..။

ရထားသံလမ္း ရဲ႕ ဟိုတဖက္ မွာေတာ့    စိမ္းလဲ့လဲ့ လယ္ကြင္း ေတြက ဒီေဒသ ရဲ့ အသည္းႏွလံုး ေကာက္ႏွံ စပါးေတြ နဲ႔   ျပည္ ့စံုကံုလံု ေနပံု...။ ေလ အႏြဲ ့ မွာ ေကာက္ပင္ စိမ္း လဲ ့ ကေလးေတြ   ယိမ္းႏြ ဲ ့ကခုန္ လို ့...၀င္း မွည္ ့ေရႊစင္ အိမယ္ ့  အခ်ိန္ ကို  မွန္းေမွ်ာ္ ေနေလသလား့...။

        စိမ္း လဲ ့လဲ ့  လယ္ကြင္း ေတြ  ရဲ   ့ ႏွဳတ္ခမ္း သပ္ မွာ ကုန္းတန္းညိဳ ့ညိဳ ့  ရြာ မို ့မို ့ ကေလးေတြက ညိဳ ့ ညိဳ ့ ျပာရီ ရီ.... ခ်ိတ္ဆြဲသီ လို ့...။
     

ေဟာ...ဟိုေနာက္နားဆီမွာ.... ကုန္းတန္း ညိဳ႕ ညိဳ   ့ရြာ မို ့မိုု႕  ကေလးေတြ  ရဲ႕ မိခင္....ျပာလြင္ ရီဆိုင္း...မုန္တိုင္း ထန္ခဲ့ဖူးေသာ သမိုင္း၀င္ အလယ္ ရိုးမ...မိွဳင္းပ်ပ်.။
       

သူ ့ရင္ခြင္ ထဲကေခၽြးစက္ေတြ...ေသြးကြက္ေတြ..ယမ္း နံ ့ေတြ ....ျမ၀ါးရံုေတာ ထဲမွာ  ေၾကြလြင့္ ခဲ ့တဲ့  ၾကယ္ပြင္ ့နီနီ ေတြ ကို...ဘယ္မွာ သိမ္းဆည္း သို၀ွက္.. အိေျႏၵမပ်က္  ေနနိုင္ ရက္ပါလိမ့္...။ ကုန္းတန္း ညိဳ ့ညိဳ ့  ရြာမို ့မို ့ကေလးေတြက ေတာ့ သူတို ့ၾကံဳေတြ႕  ယဥ္ပါးခဲ ့ဖူးတဲ ့   ရင္နာ ေတး ေတြ ကို     ထပ္မသီ ေစခ်င္ ေတာ႔ သလို မသိရိုးေယာင္ျပဳေနပံုမ်ား..ေၾကေၾကကြဲကြဲ.....ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္.....။

        ရထား သံလမ္း နဲ ့  စိမ္းလဲ ့ လယ္ကြင္း ေတြၾကား မွာေတာ့..တိတ္တိတ္ ဆိတ္ဆိတ္....မီးရထားသံလမ္း  ကင္းေစာင္႔ တဲကေလး တလံုး.....။ သူကေကာ.. ဘာသတင္းစကားမ်ား ၾကိဳတင္  ပါးနိုင္မွာ တဲ့လဲ....။ တဲကေလး နားတ၀ိုက္မွာ.. လ်ွပ္စစ္ မီး  ဓါတ္ တိုင္ ေလး ေတြ ကလည္း ခပ္ ယိုင္ယိုင္....။ တတိုင္နဲ႕  တတိုင္ကို     မီးၾကိဳးေလးေတြ နဲ ့  ခ်ိတ္ဆက္ သြယ္တန္း..လို ့..။

    ျမိဳ ့၀င္ လမ္းမနဲ ့  ရထားသံလမ္းၾကား က  ေျမာင္းထဲမွာ ေတာ ့.. အႏွစ္ႏွစ္အလ လ  အရိပ္ အာ၀ါသ ေပးလာ တဲ ့ လမ္းေဘး ကုကၠိဳလ္ ပင္အိုၾကီး ေတြ.... အျမစ္က လွန္ခံရတဲ့  ဇာတ္ေၾကာင္းကို...မရွဳမလွ ....အပိုင္းပိုင္းျဖတ္ ခံထားရရွာတဲ ့  ....ကုကၠိဳတံုး အိုၾကီး တတံုးက ..လြမ္းေဆြးဖြယ္ေတး တပုဒ္ကို ..ဆိုညည္းျပေနေလရဲ ့....။

           ျမဳ ိ့၀င္ ေပတရာလမ္းမၾကီးကေတာ ့  ဥဒဟို  ျဖတ္ေျပးေနတဲ ့ ကားၾကီး ကားငယ္ အသြယ္သြယ္ရဲ ့ အ၀င္အထြက္ကို  သူ့ေခါင္းေပၚရြက္ ထားတဲ ့ အုတ္ခံု ဆိုင္းဘုတ္ကေလးတခုနဲ  ့  ဟိုဖက္လွည္  ့ၾကိဳ ဆို လိုက္
...ဒီဖက္လွည္ ့ ႏွဳတ္ဆက္ လိုက္ နဲ႔  မုန္းစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္.. ဧည္ ့၀တ္ေက်ပြန္ လို ့...။

             အုတ္ခံုဆိုင္းဘုတ္ကေလး ကေတာ့.....   ႏွဳတ္ဆက္လက္္ျပ ခြဲခြာ ရတာကို သိပ္ မၾကိဳက္ဘူး....ထင္ရဲ ့ ...။ဒါေပမယ္ ့...ၾကိဳဆိုပါဧ။္....ဆိုတာရွိရင္....ႏွဳတ္ဆက္လက္ျပ ခြဲခြါတာ လဲ  ...ရွိမွာ ေပါ႔ေလ...။

     စာသင္ေက်ာင္းကေလး ရဲ ့  ၀င္းထရံ တိုင္နားမွ ာေတာ ့   အနာဂတ္ ငွက္ကေလးေတြ ရဲ ့အျမဲစိမ္းေတာအုပ္
ေတြ ကို  .တစမက်န္....လုယက္ဖ်က္ဆီး  ပစ္လိုက္ၾကျပီး မွ...ကမန္းကတန္း...အစားျပန္စိုက္ေပးထားတဲ့  ကၽြန္းပင္ေပါက္ ကေလးက  တပင္ တည္း ေငါင္စင္းစင္းေလးရပ္လို႔..။
    

 စာသင္ ေက်ာင္း ကေလးထဲ မွာေတာ့...ခပ္ပိန္ပိန္  ဆရာမေလး တေယာက္ အလင္းေရာင္ခပ္္မွိန္မွိန္ နဲ ့ ဒီပန္းခ်ီကားေလးကို ဆြဲ ေနခဲ့ေလ ရဲ ့...။ လြန္ခဲ ့တဲ ့  ႏွစ္(၂၀)ေက်ာ္ က...ေပါ ့။

    စာသင္ေက်ာင္း  ေလး  တေက်ာင္းရွိ ခဲ  ့တယ္..။
    ပန္းခ်ီ ဆြဲ ေနတဲ ႔  ဆရာမေလး တေယာက္ ရွိ ခဲ  ့တယ္...။
    ဒီေန ့ေတာ့..ဒီ ပန္းခ်ီ ကားေလး   ့ကို.. ပိုးကိုက္ျခစားလို ့ ျပန္ေတြ  ့လိုက္ရတယ္..။
    ပန္းခ်ီ ဆြဲခဲ ့တဲ ့  ဆရာမေလး လဲ  ပိုးကိုက္ျခစား  လို႕ ..။

    စာသင္ေက်ာင္း ေလးလဲ  ပိုးကိုက္ ျခစားလို ့..။   ။

ပန္းခ်ီ-နီဇူလိုုင္

ဒီစပယ္ရံုုမွာ ဒီစပယ္ေတြ ပြင့္ခဲ့တယ္

ေဖြး လြ သန္ ့စင္ လို႔...ေမႊး ျမသင္းထံု လို ့...ဒီစပယ္ ရံု မွာဆိုင္းမပါ ဗံု မဆင္႔ ...ဒီ. စံပယ္ေတြ ပြင္႔ခဲ ့ၾကတယ္...မေျပာ ျပတတ္ေအာင္...ထူးဆန္း ေထြလာ...အခ်ိန္ အခါ  မဟုတ္  .....မုန္ တိုင္း

သတိ ေပးခ်က္ ေတြ ၾကား က..ေဟာဒီ...စပယ္ ေတြ  ပြင္႔ တယ္ ......မက္ မက္ စက္ စက္...စိမ္း ျမ ရြက ္ေတြ ၾကား က   သူတို႔ ေတြ အတင္း တိုးထြက္   ပြင္ ့ဖတ္ေလးေတြ  စီရရီ နဲ႔...ပြင္ ခဲ ့ ့ၾက တာ...  စပယ္  ဆိုတာ  နာရီ တလံုး မွ  မဟုတ္ တာ ....ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးတလံုး မွ  မဟုတ္တာ ....အခ်ိန္ ကိုက္စရာ မလိုဘူး.....သူ ပြင္႔ဖို  ့ အေၾကာင္း သင္ ့လို ့ ပြင္ ႔ခ်င္ တဲ ့ အခ်ိန္...ပြင္ ့ မွာ ဘဲ

.....စပယ္ဆိုတာ...အင္မတန္  သန့္စင္ မြန္ျမတ္တဲ့ ပန္းကေလးေတြ...မညစ္ေထးဖူး...ေဖြးေဖြး လြ ေအာင္ျဖဴ  လို ့      သင္းသင္းျမ ေအာင္  ေမႊးလို ့... စပယ္ ေတြ ပြင္႔ တယ္...စပယ္ ေတြ  ပြင္႔ၾကတယ္...စပယ္ ေတြ ပြင္႔ခဲ ့တယ္ ......ဒီစပယ္ ရံု မွာ  ဒီစပယ္ ေတြ   ပြင္႔ခဲ ့တယ္......

         

ေဟ့... မခူး န ဲ ့...သြား  မခူးနဲ ့..။သူ   ့ အပင္ မွာ  သူ ့သဘာ၀  ေၾကြ ခ်င္ တဲ ့ အခ်ိန္ မွ  ေၾကြ ခ်င္ ေၾကြ  ပေစ...။

တို ့ ပေယာ ဂ နဲ ့ ေတာ ့  မေၾကြ ေစ နဲ ႔ ...။တို႔   ေလာ ဘ ရမၼက္ ေတြ နဲ ့ ေတာ ့   မႏြမ္း ေစ နဲ႔...။စပယ္  ေတြသန္႔စင္ပါေစ...။စပယ္ ေတြ   တည္ ျမဲ ပါေစ..။ဟိုး ေရွ ့ မွာ    ခူးျပီးသားပန္း တခ်ိဳ ့  ညိွ ဳး ေလ်ာ္ ေသြ ့ ေျခာက္   ေနတာ... ျမင္တယ္မဟုတ္လား...။အဲဒီ ပန္း ေတြ  လို  ...ဒီ.စပယ္ ေတြ  ကို  အျဖစ္ မခံ နိုင္ဘူး....။မခူး ခ်င္ နဲ ့...မပန္ ခ်င္ နဲ ႔...မပိုင္ ဆိုင္ခ်င္ နဲ ့....အိုး...ဘုရား ေတာင္  မတင္ခ်င္ နဲ႔...အိမ္ဦးခန္း မွာ  ပန္း အိုး  မထိုး ခ်င္ နဲ႔....သူ႔ စပယ္ ရံု ေလး မွာ   သူ ့စပယ္ ငံုေလး ေတြ   ဘာသာ  ျဖူ လြ သန္႔စင္...အညစ္ အေထး  ကင္းစင္ ေနပါေစ...သူ ့ဘာသာ  မေၾကြ မခ်င္း  ေမႊး ျမျမသင္း  ေန ပါေစ...

      ပန္းကေလး ေတြကို  ရက္ရက္စက္ စက္   ၾကိဳး နဲ  ့သီထားတာကိုမုန္းတယ္ .. အထူး သျဖင့္...ဒီစပယ္ ေတြ က  ၾကိဳး နဲ ့ သီ စရာ မလိုတဲ႔ပန္းကေလးေတြ...ၾကိ ဳး နဲ ့  သီမွသူတိုခ်င္း   ဆက္သြယ္ခ်ိတ္ဆက္လို႔ ရတာမဟုတ္ဖူး...သိလား.. ဒီ..စပယ္ရံုေလး မွာ  ...ဒီစပယ္ေတြ   တပြင္႔

ျပီး  တပြင္႔  ဖ်တ္ ကနဲ ဖ်တ္ ကနဲ  မဆံုး နိုင္ မတံုး နိုင္  ပြင္႔ေနတာ..ျမင္တယ္ မဟုတ္လား...အဲဒါ သူတို ႔  စကားသံ ေတြ   ...ရီေမာသံသဲ႔သဲ႔ ေတြ...အဲ ့ဒါ...သူတို႔ ခ်င္း   ခ်ိတ္ဆက္ ထားတဲ႔ကြန္ယက္ေတြ...ငိုသံေတြ..လြမ္းဆြတ္ ေၾကကြဲ မွဳေတြ  ကို  ဒီစပယ္ရံုကစပယ္ေတြ   တပြင္႔ျပီး တပြင္႔  ပြင္႔ ရင္း နဲ႔  ေျဖ ေဖ်ာက္ပစ္ၾကတယ္...ယံုခ်င္ယံု မယံုခ်င္ေန...

                  ဘယ္သူ စိုက္ တဲ ့စပယ္ ရံု မို ့  ...ဒီ လို ကန္ ့သတ္ ေန ရတာ လဲ....ဟုတ္စ..။

 ဒီ မွာ...ဒီစပယ္ ရံု ကို...ေဟာဒီ  ကမၻာ ေျမ ေပၚမွာ  စိုက္ တာ....ငါ။ 

ဒါ ေပမယ္႔  ဘယ္အခ်ိန္ မွာ  ဒီ စပယ္ရံု ကို စစိုက္ မိတာ ငါ႔ ဖာ သာ ေတာင္   မသိ လိုက္ ဖူး 

ဘယ္ အခ်ိန္ စိုက္စိုက္..ဒီစပယ္ရံု မွာ...ဒီစပယ္ေတြ  ပြင္႔ ခဲ ့ျပီ..

                    ျဖဴလြလြ စပယ္ေတြ အဓြန္႔ ရွည္ၾကာ...သန္ ့ရွင္း ေမႊးျမ ပါေစ...