Tuesday, June 14, 2016

အေရာင္မ်ားကို ဖမ္းဆုပ္ျခင္း

                အိမ္ေနာက္က   ျမက္ခင္းစိမ္းေတြလႊမ္းတဲ႔ ေျမျပင္ေပၚမွာလွဲေလ်ာင္းရင္း  က်ယ္လြင္႔တဲ႔
 ေကာင္းကင္ျပာျပာကို ေမာ႔ၾကည္႔မိေတာ႔  ။ေဟာ   ဟိုးမွာျမင္လိုက္ရတဲ႔  ေရာင္စံုတိမ္တိုက္တစ္ခ်ိဳ ႔က  ဖားလ်ားေ၀ေ၀   ဆံႏြယ္ရွည္ေတြလြင္႔ေနတဲ႔  မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ဦးလိုလို  ။လြင္႔ေနတဲ႔ ဆံႏြယ္ကေလး
တစ္၀ိုက္ကို မွန္းဆျပီး  သူ႔လက္ထဲမွာ ခူးဆြတ္ထားတဲ႔ ျမက္ပန္း၀ါ၀ါေလးကို  မမီမကမ္း လွမ္းပန္ေပးဖို႔
ၾကိဳးစားရင္း မထိတထိျဖစ္ေနတာကိုပဲ  တခစ္ခစ္ရယ္ေမာမိတယ္။ေဟာၾကည္႔စမ္း ။ၾကည္႔ေနရင္းမွာကို
မိန္းမပ်ိဳကေလးရဲ ႔ ဆံႏြယ္ေတြ မရွိေတာ႔ဘူး..။မ်က္စိတမွိတ္ လက္တဖ်စ္အတြင္းမွာပဲ  မိန္းမပ်ိဳေလးကေန  ျဖဴေဖြးအိေနတဲ႔ယုန္ကေလးတစ္ေကာင္  ျဖစ္သြားျပန္ျပီ။လက္ထဲက ပန္း၀ါ၀ါေလးကို  ယုန္ကေလးရဲ ႔
 ပန္းေရာင္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ေလး သမ္းေနတဲ႔  နားရြက္ရွည္ရွည္ ထိပ္ဖ်ားကေလးမွာ  ခ်ိတ္ေပးဖို႔ၾကိဳးစားေနတုန္း
.ျဗဳန္းဆို    ေရာင္စံုတိမ္တိုက္ေတြဟာ   တေျဖးေျဖး  မွိဳင္းညိဳ ႔မည္းေမွာင္  ဘီလူးၾကီးတစ္ေကာင္လို ။
မိုးရြာေတာ႔မယ္။ျမက္ခင္းစိမ္းေပၚကေန ရုတ္တရက္ထျပီး  အိမ္ဆီကို  အျမန္ေျပးေနတဲ႔ သူ႔ေနာက္ကို  တိမ္မည္းညိဳအုပ္ၾကီးက  အမွီလိုက္လာသလိုပဲ.။သူ႔ခႏၶာကိုယ္
တစ္ခုလံုးလည္း  မိုးေရေတြနဲ႔ရႊဲရႊဲနစ္လို႔.။မိုးေရစိုလက္စနဲ႔  စိမ္ထားတဲ႔အ၀တ္ေတြကို  ေလွ်ာ္ဖို႔  အိမ္ေဘး
အုတ္ေရကန္ဘက္ကို ထြက္ခဲ႔တယ္..။


          လက္ထဲက  အ၀တ္တစ္ခ်ိဳ ႔ကိုစုကိုင္ရင္း.  ေက်ာက္ျပားေပၚလႊဲ  လႊဲျပီး  ရိုက္လိုက္တယ္။
အေမကေတာ႔  ဒီလို အ၀တ္ေတြကို တစ္အားရိုက္ေလွ်ာ္တာ မၾကိဳက္ဘူး။သူကေတာ႔ ၾကိဳက္တယ္။
ဒီမွာၾကည္႔ေလ  ။အ၀တ္ေတြကို လႊဲရိုက္လိုက္တိုင္း  အ၀တ္ေတြထဲက ေရစက္အမွဳန္အမွဳန္ေတြဟာ 
 ေရွ႔က  အုတ္ေရကန္ နံရံေပၚကို  ျဖာခနဲဖာခနဲ  လြင္႔စင္ ထိမွန္.။ပံုရိပ္ေတြ   ပံုရိပ္ေတြ။
အိုး   ...ဒါဟာ..ထန္းေတာညိဳ ႔ညို ႔..။ေဟာဒါ..…ပင္စည္သြယ္သြယ္ျမင္႔ျမင္႔ေတြ..။  မိုးယံကို စြင္႔တက္သြားျပီ..။ဒါက…အဆင္႔ဆင္႔ ယွက္သြယ္ထပ္ရပ္..ေနတဲ႔ ထန္းရြက္ေတြလား..။အို..သူသာပန္းခ်ီဆြဲခြင္႔ရရင္  ဒါေတြဟာ ထန္းရြက္ေတြမဟုတ္ေတာ႔ဘူး..။အေရာင္ေတြ..အေရာင္ေတြ..ျဖစ္ေနမွာ။အစိမ္းနုနဲ႔စိမ္းရင္႔ၾကားမွာ စိမ္းေယာင္ေဆာင္ေနတဲ႔   အျပာေတြကလည္း  မွိဳင္းမွိဳင္းေ၀ေ၀…ေရာယွက္ ေနမယ္ ။
။ေနျခည္နဲ႔ထိနမ္းခြင္႔ရတဲ႔၀င္းပမွဳေတြက..မခို႔တရို႔၀ါတစ္ခ်ိဳ ႔ေပါ႔။ညိဳ ႔ညိဳ ႔ညိဳေနတဲ႔ေနရာေလးက  သူ႔ခမ်ာ အလင္းဓါတ္အျပည္႔အ၀မရရွာဘူးလို႔ ေျပာေနမွာ။အခုေတာ႔..အုတ္နံရံေပၚက အေရာင္မဲ႔ပံုရိပ္ေတြကိုပဲ..ဒါက..ယင္းေထာင္ယင္းစြဲ.။ေဟာ..ဒါက  ျမဴအိုး. .။
။ေဟာဒါက..အျမွဳပ္တစီစီထေနတဲ႔..ထန္းရည္ခ်ိဳခ်ိဳပုလင္းေလးေတြ..။လ်ွာမွာ အလိုလို စိမ္႔လာတဲ႔ အရည္တစ္ခ်ိဳ ႔ကို အသာမ်ိဳခ်ရင္း..ထန္းရည္နံ႔ေမႊးေမႊးကိုေတာင္.. ရလာသလိုလို..။အံမယ္...ေခြးေလးတစ္ေကာင္ေတာင္  ပါေသးတယ္..။ထန္းတက္သမားရဲ ႔ ေခြးေလးျဖစ္မယ္..။ဟိုဘက္က ထန္းတက္သမားရဲ ႔ ဇနီးထင္ပ…။
ၾကြက္ေၾကာ္နံ႔ေမႊးေမႊးကေလး  လား..။ထန္းေတာၾကီးအလယ္မ်ား..ေရာက္ေနျပီလား.။
          ၾကည္႔ေနရင္း..ၾကည္႔ေနရင္း…အရာရာဟာ  မွဳန္၀ါးေပ်ာက္ကြယ္..။အုတ္နံရံေပၚမွာ..အေပၚကေန  ေအာက္ကို တေျဖးေျဖး စီးက်လာတဲ႔  ေရေတြက နံရံတျပင္လံုး.စိုစိုရႊဲသြားျပီ..။ခုန ျမင္ခဲ႔ရတဲ႔ ထန္းလက္ ထန္းရြက္ ေတြ..တစ္စိုးတစ္စမွ  မရွိေတာ႔..။ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ႔ ထန္းေတာၾကီးကိုႏွေမ်ာတသေနတဲ႔ စိတ္အာရံုက  ေလွ်ာ္လက္စ အ၀တ္ပံုၾကီးဆီကို..  ျပန္ေရာက္သြားတယ္..။.အ၀တ္ေတြၾကားထဲက ေရနူးေနတဲ႔ ဆပ္ျပာတံုးကို  ေဘးဖက္ကို  ကပ်ာကယာ ဖယ္လိုက္ရတယ္..။လက္ထဲမွာ  ေပ်ာ႔တြဲေနတဲ႔ ဆပ္ျပာအစအနေတြ ကပ္ပါလာတာကို  အ၀တ္ပံုထဲက အ၀တ္တခ်ိဳ ႔ေပၚ  ကဗ်ာကယာ သုတ္လိုက္ေတာ႔..။ဟာ..ဆပ္ျပာ ၀ါ၀ါေတြ အခဲလိုက္  အဖတ္လိုက္..ေအာက္က ခရမ္းေရာင္ အ၀တ္ေပၚ တင္ေနတာ..လွခ်က္.။ေနာက္ထပ္ ဆပ္ျပာတစ္ခ်ိဳ ႔ကိုလက္နဲ႔ေကာ္ ယူျပီး..အ၀တ္အျပာ..။အ၀တ္..ပန္းေရာင္..။အ၀တ္..အနီ..။အ၀တ္..ေရႊအိုေရာင္..။အ၀တ္..အသည္းကြဲေရာင္
ေတြေပၚကို ထပ္..ထပ္ပံုလိုက္တယ္..။ပစ္..ပစ္..က်ဲလိုက္တယ္။ေဟာ..ေရာင္စံုပန္းခင္း..တစ္ခင္း.။
         ဆပ္ျပာျမွဳပ္ျဖဴျဖဴမြမြ ေတြက..အေသြးအေရာင္စံုပန္းခင္းၾကီးအေပၚက တိမ္တိုက္ေတြ....။တိမ္ေတြကို
ဟိုတစ္စ..ဒီတစ္စ  လက္နဲ႔ကိုင္ျပီး ေနရာခ်ၾကည္႔တယ္..။တိမ္ကေလးတစ္ခ်ိဳ ႔က…ခဏေနေတာ႔  ေပ်ာ္က်
သြားျပန္...။မရွိေတာ႔..။ဆပ္ျပာျမွဳပ္ တိမ္တိုက္အသစ္ေတြ ထပ္..ထပ္ ဖန္ဆင္း..။ေလႏွင္ရာ လြင္႔ေနတဲ႔  တိမ္တိုက္ေတြလို...ေပၚလိုက္…ေပ်ာက္လိုက္..။
            “ဟဲ႔..ေကာင္မေလး.။အ၀တ္ကို ဒီေလာက္ စိမ္ေလွ်ာ္ေနရသလား...။အေအးပတ္ေတာ႔မယ္”
               အေမ႔ရဲ ႔ ျမည္တြန္ေတာက္တီးသံက..ေရာင္စံုပန္းခင္းၾကီးကို တစ္စစီ ..ေခ်မြ.ဖ်က္ဆီးလိုက္သလို..။
ထန္းေတာညိဳ ႔ညိဳ ႔လည္း မရွိေတာ႔..။ေရာင္စံုပန္းခင္းလည္း မရွိေတာ႔..။ေရႊ၀ါဆပ္ျပာတစ္တံုးလံုးလည္း မရွိေတာ႔..။
                                        “ဟုတ္ကဲ႔..အေမ…။ျပီးျပီ..။ျပီးျပီ..”

+++
               ငပိစိမ္းစားနည္းည္းခပ္ထားတဲဟင္းခ်ိဳအိုးေလးက ပြက္ပြက္ဆူျပီးငပိနံ႔ေပ်ာက္ကာ  ေမႊးလာျပီ။
.ပုစြန္ေျခာက္၀ါ၀ါကေလးေတြနဲ႔.ၾကက္သြန္ျဖဴလးစိတ္ကြဲျဖဴျဖဴကေလးေတြက တက္လိုက္ဆင္းလိုက္နဲ႔. 
ခ်ာလပတ္လည္ ေ၀ွ႔ယမ္း ကခုန္ေနသလို..။ၾကက္သြန္နီကိုလည္း..အကြင္းလိုက္..အကြင္းလိုက္ကေလး
လွေအာင္လွီးထားျပီးျပီ..။စိမ္းညြန္႔သစ္ေနတဲ႔ဆူးပုတ္ရြက္နဲ႔ယင္းတိုက္ရြက္နုနု..ဖူးပုရစ္ကေလးေတြကလည္း 
 ျမျမစိုလို႔..။.။အပင္ေပၚက ေၾကြခါစလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္…သခြပ္ပြင္႔ျဖဴလြလြေလးေတြရဲ ႔ ထိပ္ဖ်ားေလး
ေတြ ကိုလည္း..အသာအယာျဖတ္ျပီးသား...။  ညိဳတိုတို.ခပ္ခ်ိဳရိုးႏြဲ ႔ႏြဲ႔ေႏွာင္းေႏွာင္းေလးေတြကိုလည္း.
.အဆစ္လိုက္အပိုင္းလိုက္ ျဖတ္ထားျပီးသား...ေအာက္ခံ ၀ါးဇကာ ၀ါေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔..ကေလးထဲမွာ..ဟင္းခ်ိဳခပ္
အရြက္ကေလးေတြက..သူ႔အပံုနဲ႔သူ..လွလွပပ.မ်က္စိပသာဒ.။
           ဟင္းခ်ိဳ ဆိုတာ  ျမန္မာ႔ရိုးရာထမင္းပြဲေတြမွာ အဓိကက်တဲ႔ ဟင္းတမ်ိဳး..။ခ်က္ရတာလြယ္တယ္ထင္
ရေပမယ္႔  ဟင္းခ်ိဳေကာင္းတစ္ခြက္ျဖစ္ဖို႔  ဘယ္ေလာက္ပညာပါတယ္ဆိုတာ..လူတိုင္းမသိဘူး..။
အစပ္အဟပ္ကလည္း အေရးၾကီးတာမို႔. ၾကည္လင္ေနတဲ႔ ဟင္းခ်ိဳရည္ပူပူကေလကို အေပါ႔အငံျမည္း
ရင္း အရသာခံလိုက္တယ္..။ဟင္းခ်ိဳ ရည္ေတြ  မဲေနာက္ေနရင္ ဘယ္လူကေသာက္ခ်င္စိတ္ရွိမလဲေနာ္..
အင္း..နည္းည္းေပါ႔တယ္..။ဆားကေလး  မ်ွင္မ်ွင္ထည္႔လိုက္မယ္..။.အိမ္ကလူ.. ခုတေလာ 
 ေသြးတိုးခ်င္ေနတယ္..အငံေတာ႔ နည္းည္းေလွ်ာ႔မွ..။
        ဟင္းခ်ိဳအိုးကို ခဏထားျပီး ငရုပ္ဆီေရာင္ လႊမ္းေနတဲ႔  မဆလာနံ႔သင္းသင္းနဲ႔.. ၾကက္သားဆီပ်ံ
ဟင္းကိုဟင္းခပ္ပန္းကန္ထဲ အသာခပ္ထည္႔တယ္...။သားၾကိဳက္တဲ႔ ရင္ပံုသားေလးရယ္..အသည္း
အျမစ္ရယ္  ေရြးခပ္ရင္း   ပန္းကန္ႏွဳတ္ခမ္းေပၚ က်သြားတဲ႔ ဟင္းစက္တခ်ိဳ ႔ကို  တစ္ရွဴးစနဲ႔ အသာသုတ္လိုက္ရေသးတယ္.။
             ဖန္ေရာင္လက္လက္ပန္းကန္ေသးေသးထဲမွာ.. ငပိရည္ ပ်စ္ပ်စ္. ညိဳရင္႔ရင္႔.။အေဖ်ာ္ ၾကက္သြန္ျဖဴ ေလးစိတ္ကြဲနဲ႔ ငရုတ္သီးစိမ္းစိမ္းဖတ္ကေလးေတြကို ဟိုတစ္စ..သည္တစ္စအျမင္လွေအာင္ ဇြန္းကေလးနဲ႔အသာေမႊေပး..။တို႔စရာထည္႔မယ္႔ ေၾကြပန္းကန္ အျဖဴဆြတ္ဆြတ္ကေလးပၚမွာ   ခရမ္းဂၽြတ္
သီးေလးေတြက  ခရမ္းရင္႔ေရာင္ေတာက္ပ..။ဒညင္းသီးအျခမ္းတစ္ခ်ိဳ ႔က..၀ါ၀ါညိဳေရႊ..။သစ္ပန္းကန္ရြက္ အညြန္႔နီနီ.ေလးေတြနဲ႔  .မုန္လာဥနီနီ
..။ျပီးေတာ႔..ရံုးပတီသီး စိမ္းနု.။ပူစီနံနဲ႔ျမင္းခြါရြက္စိမ္းရင္႔..။နီ၀ါေရႊ..စိမ္းနုရင္႔..။ဒါလည္း  ပန္းခ်ီကား
တစ္ခ်ပ္ပဲ..။သူ႔ေနရာနဲ႔သူ စားခ်င္႔စဖြယ္..မ်က္စိပသာဒ..။
            သစ္ေစးေရာင္ရင္႔ရင္႔   ယြန္းထမင္းအုပ္ထဲက ထမင္းျဖဴျဖဴ..ပူပူေႏြးေႏြး.. အေငြ ႔တစ္ေထာင္း
ေထာင္း..။ထမင္းစားေၾကြပန္းကန္ျဖဴလြလြေလးေတြကလည္း.. ပန္းကန္ႏွဳတ္ခမ္းမွာ အျပာေရာင္ ပန္းခက္ကေလးေတြ ႏြယ္လို႔..။ဟင္းခ်ိဳ အိုး အရြက္ခပ္ရမယ္႔ အခ်ိန္ေရာက္ျပီ..။ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ႔ ဟင္းခ်ိဳရည္ထဲကုိ  ခပ္ခ်ိဳရိုးကေလးေတြကို အရင္ထည္႔..။ခပ္ခ်ိဳရိုးကေလးေတြ အိသြားျပီဆိုမွ..ၾကက္သြန္နီအကြင္းရယ္..ဆူးပုတ္နဲ႔ယင္းတိုက္ရြက္
စိမ္းစိမ္းကေလးေတြ ဖ်ပ္ခနဲထည္႔..။ေနာက္ဆံုးမွ အနုဆံုး..သခြပ္ဖ်ားကေလးေတြ ထည္႔လိုက္တယ္..။မီးဖို ခလုပ္ကို  အျမန္ပိတ္ျပီး..ဟင္းခ်ိဳအိုးကေလးကို တစ္ခ်က္ေမႊလိုက္တယ္..။ဟင္းခ်ိဳပန္းကန္ေစာက္.. လိေမၼာ္ရင္႔ထဲကို  ဟင္းခ်ိဳခပ္ထည္႔ရင္း..အရြက္ေတြ အေရာင္ေျပာင္း မသြားဖို႔ အေရးၾကီးတယ္..။..
သခြပ္ဖ်ားေလးေတြက..မွန္ေရာင္ထေနရမယ္..။ယင္းတိုက္ရြက္ကေလးေတြကလည္း  စိမ္းလတ္ေနဖို႔ အေရးၾကီးတယ္..။ဟင္းခပ္ရြက္ေတြ ႏြမ္းသြားတဲ႔ဟင္းခ်ိဳေလာက္ စားခ်င္စိတ္ေပ်ာက္တာ မရွိဘူးလို႔ ကိုယ္႔ဖာသာ တိုးတိုး ေျပာရင္း.ထမင္းစားစားပြဲေပၚမွာ....ဟင္းခြက္ေတြကိုေနသားတက်  စီစဥ္လိုက္ရင္း..
 လက္ထဲက ဖုန္းကင္မရာေလးနဲ႔ ဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႔ ျပင္ေနတုန္း..
                      “ ဗိုက္ဆာလွျပီ..။မက်က္ေသးဘူးလားကြာ..”
          “က်က္ျပီ..က်က္ျပီ..။ကဲ..သားအဖေတြ  လာ..ထမင္းစားရေအာင္”
လို႔ ကမန္းကတန္းျပန္ေအာ္ရင္း  …သူ႔ဟင္းခ်က္အနုပညာလက္ရာကို မွတ္တမ္းတင္ထားဖို႔.. ကေသာကေမ်ာ.အမိအရ..ဓါတ္ပံုရိုက္လိုက္ရေသးတယ္..။
              .သူ.ေသခ်ာျပင္ဆင္ထားတဲ႔  ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လို  လွပဆြဲေဆာင္မွဳရွိတဲ႔ ထမင္းစားပြဲေလးဟာ.. ခဏၾကာရင္..ေလႏွင္ရာလြင္႔သြားတဲ႔  တိမ္ေတြလို..တစ္စစီေပ်ာက္ပ်က္ သြားဦးမွာ မဟုတ္လား..။
++
                  ကင္းဗတ္စေပၚကို....အျပာ..ခရမ္း..ပန္းရင္႔ အညိဳေမာင္းေမာင္း....စုတ္ခ်က္ေတြ.
.ခုန္ေပါက္ဆင္းသြားၾက..။အ၀ါနု..အ၀ါရင္႔  ေတြကို  ကင္းဗတ္စေပၚ မ်ားမ်ား ညွစ္ခ်သြန္ခ်…က်ဲပက္ခ်.။
အနီရင္႔ရင္႔႔သုတ္လိမ္းေစးပ်စ္ေနေစတဲ႔  စုတ္တံကို..အ၀ါေရာင္ေတြအနားမွာ တိုထိကစား..။အ၀ါနဲ႔အနီ ဟိုတစ္စ သည္တစ္စ..တို႔ထိရင္း  သူ႔အလိုလို  ေရႊအိုေရာင္ယွက္သန္း။
              ေရႊအိုေရာင္ေတြ....ေပ်ာ႔အိတြဲက်.ေနရမယ္.။ေပ်ာ႔အိတြဲက်ေနတဲ႔   ေရႊအိုေရာင္ ေတြဟာ.
.ေတာက္ပခမ္းနားေနေပမဲ႔  လဲေလ်ာင္းေနတဲ႔ ကိုယ္ခႏၶာသ႑န္ေပၚမွာ ေလးလံေနရမယ္..။
ပိက်ေနရမယ္..။နံရံက်ဥ္းက်ဥ္းေတြ..မီးခိုး..။ခရမ္းျပာ..။မွိဳင္းျပာ..။နက္ျပာ..။ေမွာင္ပိတ္..။ပိ..။အိ..။ ဖိ..။
ဆန္႔တန္းေနတဲ႔ ေျခေထာက္သ႑န္ေတြ..ဟာ..တံခါးေပါက္ဆီကို  ဆန္႔နိုင္သမွ်..ဆန္႔တန္း..။
ထြက္ေပါက္နဲ႔၀င္ေပါက္တစ္ေပါက္တည္းျဖစ္ေနတဲ႔  တံခါး၀မွာ  အလင္းေတြျဖာဖို႔..။အျပာ..အျပာ..။
အျဖဴေတြ အထပ္လိုက္. အပံုလိုက္ပံုခ်.။ဆြဲျဖန္႔..။အျပာနဲ႔အျဖဴေရာယွက္ျပီး လင္းလက္ေနရမယ္..။  ျပီးေတာ႔...အလင္းဆီသြားရာ.လမ္း။အလင္းကို
 ငံ႔လင္႔ေနတဲ႔   ေရႊအိုေရာင္အာက္က..၀ိညာဥ္..ဟာ  အလင္းစက္ေတြဆီသြားဖို႔    ရုန္းထေနရမယ္..။
၀ိညာဥ္ဟာ ေတာက္ပခမ္းနားေနေပမယ္႔ မြန္းက်ပ္ပိတ္ဆို႔ေနတဲ႔အခန္းထဲက  လြတ္ေျမာက္ေနလိုစိတ္ေတြ  ရုပ္လံုးေပၚ ၾကြေနရမယ္..။ေတာက္ပခမ္းနားတဲ..ေရႊအိုေရာင္လွိဳင္းေတြေအာက္က လြန္႔လူး..
ရုန္းထမွဳေတြနဲ႔ ျမင္းကပါရြာက  မနူဟာ..။
                                                       “ ေခ်ာက္”
စုတ္တံကိုင္ထားတဲ႔ လက္ေတြဟာ နဲနဲတုန္႔သြားတယ္..။ေနာက္ကို လွည္႔မၾကည္႔ေပမယ္႔..တံခါးဖြင္႔သံနဲ႔
အတူ…တံခါးေပါက္က  မ်က္လံုးတစ္စံုဟာ..သူ႔ေက်ာျပင္....။သူ႔ အေရာင္ေတြ..။သူ႔လက္ေတြ..။သူ႔စုတ္ခ်က္
ေတြကို  ၾကည္႔ရင္း..အဓိပၸါယ္အမ်ိဳးမ်ိဳး..ွာေဖြဖြင္႔ဆိုနမယ္ဆိုတာ..လွည္႔မၾကည္႔ပဲ..အလိုလို သိေနတယ္..။

                     “ဒီအရြယ္က်မွ..ဘာလို႔  စိတ္ရွဳတ္ေထြးစရာ..အဓိပၸါယ္ေ၀၀ါးစရာ..နားမလည္နိုင္တာေတြ  ဆြဲခ်င္ေနရတာလဲ..။ေလာကထဲမွာ ဆြဲစရာ အလွအပေတြ တပံုၾကီး..။ဘုရားပံုကို  ဆြဲတာကလည္း...”
                      ၾကားေနက်.. စံုစမ္းစစ္ေဆးသ၀န္ေၾကာင္သံလႊမ္းတဲ႔ အရာရာ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ခ်ယ္လိုတဲ႔  ပိုင္စိုးပိုင္နင္း.ေလသံကိုလည္း  မေျပာခင္ၾကိဳ ၾကားေနတယ္..။ဒါေပမယ္႔ ..ခါတိုင္းလို.. ဘာသံမွ ထြက္မလာဘူး..။တိတ္ဆိတ္ေနတယ္..။ထူးဆန္းေပမယ္႔ ..မထူးဆန္းဘူး..။
                                                        “ ကၽြီ”
 ခပ္တိုးတိုး  တံခါးျပန္ပိတ္သံကိုပဲ..ၾကားလိုက္ရတယ္..။
++   ++
             ေနာက္ဘက္ကို  လွည္႔မၾကည္႔ပဲ..  ေျဖးေျဖးကေလး ျပံဳးလိုက္မိတယ္။ခဏၾကာေတာ႔..သူ႔စုတ္ခ်က္ေတြဟာ..ခါတိုင္းထက္ပိုျပီး သြက္လက္စြာ.. သူ႔လက္ကိုသူ..ယံုၾကည္စြာ.. ထြက္ေပါက္တံခါး၀တစ္၀ိုက္မွာ..အျဖဴအျပာခရမ္းေတြ နဲ႔ယွက္သန္းေတာက္ပလိုက္ေစတယ္။အလင္းေရာင္ေတြကို သူေတြ ႔သြားျပီ..။အလင္းကို ဖမ္းဆုပ္ယူဖို႔  နည္းည္းေတာ႔ ..ပိုအားထုတ္ရမယ္..လို႔ေတြးရင္း. ပန္းခ်ီကားကို ..ဒီေန႔အတြက္.. လက္စသတ္လိုက္တယ္။
+++