Tuesday, May 18, 2010

ေငြမင္ေအာက္က ရတနာ


၁၉၉၁ခုႏွစ္မွာေပါ႔။
ျပင္ပရာသီဥတုကလဲ မိုးဦးက်ကို မိုးမရြာဘဲ အံု႔ဆိုင္းမြန္းက်ပ္လို႔။ ႏုိင္ငံေရးရာသီဥတုကလဲ မြန္းက်ပ္ပိတ္ဆို႔။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ အမ်ိဳးသား စာဆိုၾကီး ဆ၇ာၾကီး မင္းသု၀ဏ ္က ကဗ်ာ တပုဒ္ကို ခံစားခ်က္ အျပည္႔နဲ႔ ေရးလိုက္ပါတယ္။``မိုးဦးဆုေတာင္း´´တဲ႔။
ဒါေပမဲ႔ ...ဒီကဗ်ာေလးဟာ စာဖတ္သူ ေတြဆီကို လြယ္လြယ္ ကူကူ ေရာက္လာ တာမဟုတ္ပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က...ေငြမင္သုတ္တယ္၊ ဆုပ္ျဖဲတယ္ ဆိုတဲ႔ မဂၢဇင္းေတြ ကပ္ဆိုက္ ေနခ်ိန္။ ဘယ္္ မဂၢဇင္း မွာလဲ ေတာ႔ မမွတ္မိပါ။ ဆရာၾကီးရဲ ႔ ကဗ်ာကေလးကို ေငြမင္ေတြ ဖံုးလ်က္သား နဲ႔ ပါလာ ပါတယ္။ ဘယ္ရ မလဲေနာ္...ဓါတ္ဆီ ဆြတ္ထားတဲ႔ ဂြမ္းစ ကေလးနဲ႔ ေျဖးေျဖးခ်င္း ပြတ္တိုက္ျပီး တူးေဖာ္ကာ ခက္ခက္ ခဲခဲ ဖတ္ခဲ႔ ။ထပ္တူ ခံစား သိမ္းဆည္း ခဲ႔။ ၁၉ ႏွစ္ အၾကာ ဒီေန႔ ရဲ ႔ မြန္းၾကပ္မွ ဳေတြနဲ႔ သြားျပီး တထပ္တည္း က်ေန တယ္ ထင္လို႔။ ျပန္လည္ မ်ွေ၀ လိုက္ ပါတယ္။

+++++

``မိုးဦးဆုေတာင္း´´
-
အိုက္လွပူလွ ေနခက္လွဟု
ေန႔ညညည္းကာ တု႔ိသူငါသည္
ရြာပါမိုးမင္း တမ္းတလ်က္။
တတမ္းတတ ႏြမ္းလ်လ်ႏွင္႔
မိုး၀ေမ်ွာ္ကာ၊ေနၾကခါ၀ယ္
တက္လာတိမ္ပုတ္၊ေနာက္ေတာင္က။
တက္လာတိမ္ပုတ္၊မိုး၀အုပ္ေသာ္
မလွဳပ္ယွက္သာ၊ပိုအိုက္လာသည္
ရြာပါမိုးမင္း၊တမ္းတျမဲ။
တမ္းတခိုက္မွာ၊မိုးေဒ၀ါသည္
မ်က္ႏွာေပါက္ဆိုး၊ရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးႏွင္႔
ဂ်ိဳးဂ်င္းဟိန္းေဟာက္၊ခ်ဳန္းျခိမ္းေပ်ာက္သည္
ေအာက္မွာက်ြမ္းထိုး၊ဒို႔အမ်ား
မိုးၾကိဳးပစ္မွာပါေလလား။
မိုးျဖဴမစဲ၊မိုးမဲမရြာေရွးဆရာတို႔၊
မိန္႔မွာသည္႔တိုင္း တပိုင္းမွန္ကန္၊
တပိုင္းက်န္သည္ မွန္ပါေစေတာ႔ေရွးစကား
မိုးျဖဴရြာသြန္းပါေစသား။
ေမ်ွာ္လင္႔ေစာင္႔စား လူအမ်ား
မိုးျဖဴရြာပါ႔၊ခုမနား
ကယ္ပါယူပါ အိုနတ္မ်ား။ ။
မင္းသု၀ဏ္

Monday, May 17, 2010

မေဟာ္သဓါေရ

ကမၻာမီးေလာင္ သားေကာင္ခ်နင္းဖို႔ေ၀း
ကိုယ့္ေသြးသားကို
သားသတ္႐ုံမွာ အမဲေပၚသလို
ဟိုဘက္သည္ဘက္
မလုယက္ခ်င္။
ရက္ရက္စက္စက္
လက္ဦးမႈယူတဲ့
ဘီလူးယုတ္ရဲ႕လက္ထဲမွာ
ကိုယ့္ရင္ကျဖစ္ရတဲ့ရတနာ
အို... ျမတ္စြာေဂါတမ
ဇာတ္ၾကီးဆယ္ဘြဲ႔ထဲလာပါရေစ
မေဟာ္သဓာ ဘယ္မွာေန
မေဟာ္သဓာ ကယ္ပါေလ။ ။

နီဂ်ဴလိုင္ (၈. ၇. ၀၈)

Monday, May 10, 2010

ေရ - ေရ- ေရ ေပးပါ


ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူျပင္းေသာ ေႏြေန က ဘယ္သူ႔ ကိုမွ မညွာတာ။ လမ္းေဘး မွ ေအးျမ အရိပ္ေပး သည္႔ သစ္ပင္ၾကီး မ်ား လဲ မရွိ ေတာ႔။ တႏွစ္ထက္တႏွစ္ အညာ ဆန္လာေသာ အပုပိုင္းဇံု ထဲ ေရာက္မွန္း မသိ ေရာက္ လာေသာ က်မ တို႔ ေျမလတ္ ေဒသ ကေလးမွာ ဒီေလာက္ ေရေဘး ဒုကၡ ၾကံဳေန ရတာ ။ တသက္နဲ႔ တကိုယ္ မၾကား ဖူး ခဲ႔။

သတင္း ေတြထဲမွာ ဖတ္ရ ၾကားရေသာ ေရခ်ိဳ ရွားပါး ျပတ္လပ္မွဳ သတင္းမ်ား.. ဧရာ၀တီ တိုင္း နာဂစ္ ေဒသမ ွသည္ ရန္ကုန္တိုင္း ပဲခူးတိုင္း ၊ တနိုင္ငံလံုး အႏွံ႔။ ဟိုေနရာ ဒီေနရာၾကားေနရာမွ ။ ခုေတာ႔ ကိုယ္႔အနား ေရာက္လာျပီ။ အံ႔ၾသယံုု မွင္သက္ယံုု စာနာယံုု နဲ႔မရ။ ၀ိုင္းၾက ၀န္းၾကရျပီ။ က်မတို႔ျမိဳ

႕ကေလး အနီးမွ ရြာ ၁၀ ရြာ ခန္႔မွာ ေသာက္ေရ သံုးေရ ျပတ္လပ္ေန ျပီတဲ႔။



``အမေရ...တခါမွ မၾကားဖူးဘူး။ ေရခ်ိဳတြင္း ေတြလဲ အကုန္ခန္း၊ က်ီးကြင္းေတြ ေတာင္ေပၚလို႔။စက္ေရတြင္းေတြလဲ ေရမထြက္ေတာ႔ ဘူး။´´



``ဘယ္တံုးကမွ ေရမခန္းခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေဆာင္းဘဲကန္ၾကီးလဲ ရႊံ ႔အိုင္ၾကီး ျဖစ္ေနဘီ´´


``ဟဲ႔....နင္တို႔ အနားက အင္းမအင္း ၾကီးကေကာ၊ဘယ္တံုးကမွ ေရမခန္းဖူးတာ´´


``မရွိေတာ႔ ဘူး.. အမေရ... ခုႏွစ္ အေစာၾကီး ကတည္းက ေရခန္းလို႔၊လူေတြ ငါး၀င္ ပက္ၾကတာ...ေရတေပါက္မွ မရွိေတာ႔ဘူး။´´


``ဆည္ေျမာငး္္ လက္တံ ေတြကေကာ....ေရမရွိဘူး လား ဟဲ႔´´


``အမကလဲဗ်ာ...ဆည္ေရ ဆိုတာ လိုခ်င္ရင္ မလာဘူး။ မလိုခ်င္မွ ေရလႊတ္တာ.. အမလဲသိသားနဲ႔´´


``ဟဲ႔...လူေတြ ဒီေလာက္ ဒုကၡေရာက္ေနၾကတာ..ဘယ္သူမွ ေရလႊတ္ေပးဖို႔ မစီစဥ္ ၾကဘူးလား။လိုအပ္ သည္မ်ားကို စီစဥ္ ညႊန္ၾကား ေနၾက သူေတြ...ဘယ္သြား အိပ္ေန ၾက သတုံး...´´



``သိပါဘူး အမရယ္... ရြာက လူေတြ သြားေျပာ ၾကတာ ဘဲ... ဒါေပမဲ႔ ေရလို ခ်င္ရင္...ေရေလာင္း ရမယ္ေလ.. က်ေနာ္တို႔လဲ ေလာင္း ရလြန္း လို႔..ေရေတာင္ မက်န္ ေတာ႔ပါဘူး။ ခုေခတ္က ပုဒ္မ(၄)ေ လ... ေပးမွလုပ္တာ အမရဲ႔... ´´


``ေတာ္ပါေတာ႔ဟယ္´´



+++



ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကိုယ္မထူ လ်င္ ကိုယ္ မထ ရေသာ ေခတ္ၾကီးမို႔ က်မတို႔ လူထု ကဘဲ ကိုယ္ထူ ကိုယ္ထ စတင္ လွဳပ္ရွား ၾကပါဘီ... ေထာ္လာဂ်ီ တတ္နိုင္သူက ေထာ္လာဂ်ီ။ ဒိုင္နာကား..ဟိုင္းလတ္ကား...အဆင္ေျပရာ ကားမ်ားေပၚ မွာ တာလပတ္ မိုးကာဖ်င္ ေတြကို ကန္ ဖြဲ႔ျပီး ရတဲ႔ေနရာ က ေရကို ယူ... ေရလွဴ ထြက္ၾကျပီ။ က်မတို႔ျမိဳ ႔ကေလးက ေရသိပ္မရွားေသးလို႔ ေတာ္ေသးတယ္။ စက္ေရတြင္း ရွိသူ မ်ား ကလဲ မလာေသာ လွ်ပ္စစ္မီး ကိုေစာင္႔မေနနိုင္။ မီးစက္ ေမာင္းျပီး ေရတင္ကာ ေရလွဴ သြားမယ္႔ သူေတြကို ေရလွဴျပီး ေရကုသိုလ္ ယူၾက။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ေတြထဲမွာ ရွိတဲ႔ ေရတြင္း ေရကန္ ေတြက ေနျပီး လူငယ္ေလး ေတြ ကိုယ္တိုင္ ထမ္းျပီး ေရစု သူက စုၾက။ ေထာ္လာဂ်ီေတြ ေပၚတင္ျပီး ေရလွဴ ထြက္ၾက။ တလမ္းလံုး ေရအလွဴ သြားၾကတဲ႔ ကားေတြ

မျပတ္ၾက။ ေရလွဴ ေထာ္လာဂ်ီ စက္သံေတြ တညံညံ။



တတ္နိုင္သူေတြက ေသာက္ေရ သန္႔ဗူး ေတြ၀ယ္ျပီး သြားလွဴၾက။ မီးသတ္ကား ေတြနဲ႔ ေရသြား လွဴသူေတြ လဲရွိတယ္။ ေရလွဴခ်င္ သူက မီးသတ္ကား တစီးကို က်ပ္ႏွစ္ေသာင္း ေပးလ်င္ မီးသတ္ကားက ဆည္ေရရွိတဲ႔ ေနရာက ေရကို စုတ္ျပီး ေရသြား လွဴေပး ပါ သတဲ႔။ အလွဴရွင္ ကိုယ္တိုင္ လိုက္လွဴခ်င္ သပဆို မီးသတ္ကားၾကီး ေပၚတက္စီးျပီး လိုက္သြားရံု တဲ႔......။


ေရရွားေနတဲ႔ ေနရာေတြက ရြာေတြဆိုေတာ႔ က်ြဲႏြားေတြ ေသာက္ဖို႔ ေရေတြကလဲလို။သက္ၾကီး ရြယ္အိုေ ြကေလးေတြ ကလဲ ေသာက္ေရ သာမက သံုးေရပါျပတ္ ေနေတာ႔ အရမ္း ဒုကၡေရာက္ ေနၾကတာပါ။ ေရအလွဴကားေတြလာရင္ ေရပုန္းေတြ ေရခြက္ေတြ ရရာ ဆြဲျပီးေ ျပးထြက္ လာၾကတာျမင္ရေတာ႔... နာဂစ္ မုန္တိုင္းသင္႔ ေဒသ က လူေတြအတိုင္း။ ေရအလွဴရွင္ ေတြမွာ မ်က္ေရ စို႔ျပီး၊ မရွိရွိတဲ႔ ၾကားက

ေနာက္ေန႔ ေရလာလွဴဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၾက။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ လက္ဆင္႔ကမ္း ႏွုိးေဆာ္ၾကရင္း ေရလွဴကားေတြ တေန႔ထက္ တေန႔မ်ား လာေပမဲ႔ ဆင္႔ပါးစပ္ ႏွမ္းပက္သလို။


ဒီအတိုင္းသာ ေရရွည္ ဆိုလ်င္ အားလံုး ဒုကၡေရာက္ၾကေတာ႔မွာ။ လက္ညွိဳး ညႊန္ရာ ေရျဖစ္ရင္ ေတာ႔လဲ ေကာင္းသား။ ခုေတာ႔ လက္ညွိဳးေတာင္ ညႊန္ေဖာ္ မရ.....။



+++++ +++++++



လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ေတြ ကတည္းက က်မတို႔ ေဒသက ေခ်ာင္းေတြ မွာ ေရနည္းပါး ခန္းေျခာက္ လာတာ သတိထား မိၾကေပမဲ႔...သာမန္ကာလ်ွံ ကာ ေနမိၾကတာ။ ဒုကၡအိုးၾကီး ဒီေလာက္ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ က္ုိယ္႔အနား ဆိုက္ေရာက္ လာမွာ မေတြးမိၾက။ ေခ်ာင္းထိပ္ဖ်ား ေတြမွာ ဆည္ေတြ ေဆာက္ၾကတာ။တခ်ိဳ ႔ေခ်ာင္း ေတြဆို ဆည္ေရလႊဲေျမာင္း တာေဘာင္ေတြ ျဖတ္ေဆာက္ၾကေတာ႔ ေခ်ာင္း ေအာက္ဖက္ေတြကို ေရမစီး ေတာ႔လို႔ ေခ်ာင္းေတြ ေကာ ကုန္တာ ေတြ။ ပထမ ေတာ႔ ကိုယ္ နဲ႕ သိပ္ မဆိုင္သလို။ ခုေတာ႔ ဆည္ေရ ရဲ ႔အက်ိဳး ေက်းဇူးကိုျပည္႔ျပည္ ႔၀ ၀ မခံစား ရဘဲ ဆည္ေျမာင္း ေတြ ဘံုးေဘာ လေအာ ေဖာက္ျခင္းရဲ ႔ဆိုးျပစ္ ေတြ ကိုေတာ႔ ေကာင္းေကာင္းခံစားေနရေပျပီ။


တနိုင္ငံလံုးေနရာအႏွံ႔ ေရခမ္းေျခာက္မွဳေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ ေနရေပျပီ။ ေသာက္ေရ သံုးေရ ရွားပါး ျပတ္လပ္ျခင္း ဟာ တႏွစ္ထက္ ပိုပို ပူေႏြးလာ တဲ႔ ကမၻာေျမေပၚက လူသားေတြကို ျခိမ္းေျခာက္ ေနေလျပီ။ ဒီထက္ ပိုေၾကာက္စရာ ေကာင္းတာက က်မတို႔ တနိုင္ငံလံုးရဲ ႔ အသည္းႏွလံုး အသက္ေသြးေၾကာ``ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီး´´ရဲ ႔ အနာဂတ္။



ယခုေတာင္ ဧရာ၀တီ ျမစ္ေရေတြ တႏွစ္ထက္ တႏွစ္ ေလ်ာ႔ပါးေနျပီတဲ႔။ ဧရာ၀တီ ျမစ္ဆံု ေရကာတာၾကီး တည္ေဆာက္ ဦး မတဲ႔။ ဧရာ၀တီျမစ္ဆံု ေရကာတာၾကီး တည္ေဆာက္ျပီးလ်င္ ဘယ္သူေတြအက်ိဳးရွိျပီး ဘယ္သူေတြ အက်ိဳးယုတ္မွာလဲ။ က်မတို႔ တိုင္းျပည္အတြက္ေတာ႔ အခုၾကံုေတြ႔ေနရေသာ သဘာ၀ ေဘးအႏၱရာယ္မ်ား ထက္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေသာ ေဘးဆိုးမ်ားကို

လက္ကမ္းေနေလျပီ။ က်မတို႔ အားလံုး တေယာက္မက်န္ သဲကႏၱာရ အတြင္းမွ ``ေရ....ေရ.....ေရ...ေပးပါ´´ လို႔ ေအာ္ေန ပါေသာ္လည္း ေရ လာလွဴမယ္႔ သူေတာင္ က်န္ပါဦးမလား။ ။



Wednesday, May 5, 2010

မ်က္လွည့္


မ်က္လွည္႔ပါဆိုမွ
ၾကည္႔ခ်င္ေသးသပဆို
ၾကြခဲ႔
မ်က္စိေတြကိုလွည္႔ပစ္မယ္
မ်က္လွည္႔။
ယမ္းေငြ႔ေတြၾကားထဲ
ဂ်ိဳးျဖဴေလးေတြလဲ
မ်က္လွည္႔။
ဓားေပါက္သူကလဲ
မ်က္လွည္႔။


ဓားေပါက္ခံသူကလဲ
မ်က္လွည္႔။
ေပါက္ဓားေတြကလဲ
မ်က္လွည္႔။
ေရွ ႔ပိုင္း
ေနာက္ပိုင္း
အလယ္ပိုင္း
တေယာက္ထဲတကိုယ္ေတာ္ၾကဲသြားတဲ႔
မ်က္လွည္႔ဆရာၾကီးကလဲ
မ်က္လွည္႔။
ပြဲမျပျဖစ္လဲ
ေငြျပန္အမ္းခ်င္မွအမ္းမယ္
ခင္ဗ်ားတို႔ရံု၀င္ခေတြ
ေလထဲမွာျပာမွဳန္ေလးေတြျဖစ္သြားျပီ
ယံုခ်င္ယံုမယံုခ်င္ေန
မ်က္လွည္႔။
ကိုယ္႔ပိုက္ဆံနဲ႔ကိုယ္
အလိမ္ခံခ်င္ရင္
ၾကြခဲ႔....မ်က္လွည္႔။ ။

Sunday, May 2, 2010

ဘေလာ့့တဲကုုပ္အစ

ခု ရက္ပိုင္း မွာ ညီမေလး က ကိုယ့္ကို ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာ့ ေလး တစ္ခုု လုပ္ေပး လိုက္တယ္။


လူ တကိုယ္ ၀ါသနာ တမ်ဳိး ဆိုေပမဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ ငယ္ငယ္ တည္း က ပန္းခ်ီ ဆြဲ ေနရရင္ လဲ ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့။ ကဗ်ာ ေလး စာေလး ေတြ လဲ ေရးၿပီး ဟိုပို႔ ဒီပို႔။ ဒါေပမဲ့ဘယ္မွာ မွ ဟုတ္တိ ပတ္တိ ေတာ့ မျဖစ္ထြန္း ပါဘူး။ ေက်ာင္း မဂၢဇင္း ေလး ေတြ နဲ႔သူငယ္ခ်င္း ေတြ စု ထုတ္ၾက တဲ့ ကဗ်ာ စာအုပ္ ေလးေတြက လြဲလို႔ ဘယ္မွာ

မွေဖာ္ျပ မခံရ ဘူးပါ။ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ႀကီး ကို ေရာက္ ေတာ့လည္း ကိုယ္ မေရာက္ခင္ ႏွစ္က တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္ မဂၢဇင္း ကို ထုတ္ခြင့္ ပိတ္ ခံ ထား ရ တယ္လို႔ ၾကား ရ တယ္။ ကေလာင္ ေသြး ခြင့္ မရ ခဲ့ ပါဘူး။ ေက်ာင္းပိတ္ လို႔ ျပန္လာ တဲ့ အစ္ကို အစ္မ ေတြ ေျပာၾက တာ ေတာ့ ၁၉၈၃-၈၄ တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္ မဂၢဇင္း မ်က္ႏွာဖံုး က ျပႆနာ တက္တာ တဲ့။ မဂၢဇင္း ရဲ႕ ေရွ႕ဖံုး ကို ေမာင္ျမင့္ေဌး ဆိုသူ က ေရးဆြဲၿပီး ေနာက္ဖံုး ေရးဆြဲသူ ကေတာ့ `လွမိုး´ လို စာအုပ္မွာ ေဖာ္ျပထား ပါတယ္။



စာအုပ္ ၄ အုပ္ရဲ႕ ေက်ာဖံုး ပံုခ်င္း ဆက္လုိက္ရင္ `လြမ္းသူ႕ ပန္းေခြ´ ပံု ျဖစ္သြား တယ္ဆို လို႔ဆက္စပ္ ၾကည့္ၾက။






မ်က္ႏွာဖံုး မွာလည္း တခ်ဳိ႕ ပံု ေတြဆိုမွန္ေထာင္ၿပီး ၾကည့္ရင္ အားကစား လုပ္ေန သူေတြ ရဲ႕ ပံု က ေန `ေက်ာင္းသား အေရးအခင္း တစ္ခုမွာ စစ္သား ေတြက ေက်ာင္းသားေတြကို လွံစြပ္ နဲ႔ ထိုးေနပံု´ ကို သြားေတြ႕ ရ ျပန္ေရာ။


စာအုပ္ ကို ေဇာက္ထိုး ၾကည့္ လိုက္ရင္`အသံုးလံုး´စာသင္ ေနတဲ့ ပံုေတြ က ေနမေၾကနပ္ လို႔ က်စ္က်စ္ ပါေအာင္ ဆုပ္ ထားတဲ့ လက္သီးဆုပ္ တင္းတင္း ၾကီး ျဖစ္ သြားေရာ။ ေဟာ.. ဒါ ကေတာ့ ဦးသန္႔ အေလာင္း ကို ေက်ာင္းသား ေတ ြထမ္း လာပံု။ ဒီမွာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ပံု။





`ဟယ္...ၾကည့္စမ္း ဘြဲ႕ ၀တ္စံု ၀တ္ထားတဲ့ သူက ေခါင္းမွာ အေပါက္ေဟာင္းေလာင္း ၾကီး .. ဘြဲ႕ေတြသာ ရေပမဲ့..ဘာမွ ေခါင္းထဲ မရဘူးလိုု႕ ဆိုုခ်င္တာ ေနမယ္...ဒါႀကီးက လူေသ ေခါင္းခြံၾကီး၊ အေရး အခင္း ေတြမွာ အသတ္ ခံရတဲ့ ေက်ာင္းသား အ႐ုိး ေတြ ကို ေဖာ္ ထားတာ။ သူတို႔ ေက်ာင္းမွာ သိလာ သမွ်ေျပာျပ ေနတဲ့ အစ္ကို အစ္မေတြ ျပတဲ့ ပံုေတြကို ၾကည့္ရင္း ၾကက္သီး တျမျမ၊ေသြး တၾကြၾကြ၊ အံ တၾကိတ္ႀကိတ္။



ဒါမ်ဳိး ကိုယ္ သံုးတန္း ေက်ာင္းသူ ဘ၀က တစ္ခါ ႀကံဳဖူး ပါတယ္။ ၁၉၇၄ ဦးသန္႔ အေရးအခင္း အၿပီး ထြက္ လာတဲ့ ႏွစ္လည္ မဂၢဇင္း စာအုပ္ကို ၇၄ အေရးအခင္း မွာ ပါခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသား ေဟာင္း ဦးေလး က ၆၂ အေရးအခင္း ေက်ာင္းသား ေဟာင္း ကိုယ့္ေဖေဖ ကို လာျပ တာေပါ့။ ငယ္ေသး လို႔ သိပ္ မမွတ္မိ ေပမဲ့ ေဖေဖ တို႔ရဲ႕ နာနာ က်ည္းက်ည္း ေျပာသံ ဆိုသံ ေတြနဲ႔ အတူ မဂၢဇင္း မ်က္ႏွာဖံုးပံု ေပၚက ေသြးစြန္း ေနတဲ့ ကြန္ဗို ေကးရွင္း ပံု ၊ အင္းလ်ား ကန္ထဲက ကၽြန္းကေလး ေတြကို ပံုေဖာ္ ဆြဲထားတဲ့ စုတ္ခ်က္ ေတြက`ေန၀င္း ေသပါေစ´ ဆိုတဲ့ စာလံုးေတြ ျဖစ္ေနပံု။


စစ္ အာဏာရူး တို႔ လက္ခ်က္ နဲ႔ လက္နက္မဲ့ ေက်ာင္းသား ေတြ ေသြးေျမ က်ခဲ့ ရတဲ့ ေၾကကြဲ ျဖစ္ရပ္ ေတြဟာ အခြင့္ သာ တိုင္း ကမာၻ မေၾကစြာ ျပန္ေပၚ လာစၿမ ပါလား။ ဘယ္လုိမွ ေဖ်ာက္ဖ်က္ မရ ေပမဲ့ အာဏာရူး ပီပီ၊ အာဏာ သံုးၿပီး ေက်ာင္းသား ေတြရဲ႕ လြတ္လပ္ စြာ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ ေတြကို တားဆီး ပိတ္ပင္ ျမဲ။ သည္ေတာ့ ကိုယ္ တကၠသုိလ္ ေျမမွာ ေျခခ် ခဲ့ရတဲ့ ၂ ႏွစ္တာ ကာလမွာ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ပန္းခ်ီ ခန္းေလးက အေမွာင္ လႊမ္းေသာ ေခတ္မွာ၊ ေသာ့ခတ္ ခ်ိတ္ပိတ္ အသံတိတ္ လို႔ေပါ့။ ကိုယ္ကေတာ့ ပန္းခ်ီခန္း ေလးနား ရစ္သီ ရစ္သီ ၾကည့္ရင္း၊ ကိုယ့္ ေက်ာင္း မဟုတ္တဲ့ စက္မႈ တကၠသိုလ္ ရဲ႕ ပန္းခ်ီ သင္တန္း ကိုပဲ မ်က္ႏွုာ ငယ္ငယ္နဲ႔ တက္ခဲ့ ရတာ။ ဆရာ ကေတာ့ ဆရာႀကီး ဦးလြန္းၾကြယ္ ပါ။


ေယာက္်ားေလး ေတြ ၾကားထဲမွာ သင္တန္းသူ မိန္းကေလး က ကိုယ္ အပါအ၀င္ ၃ ေယာက္တည္း ရယ္ေလ ။၃ေယာက္လံုး စက္မွဳ တကၠသို္လ္ က မဟုတ္ၾက။မိန္းထဲမွာ ပန္းခ်ီ သင္တန္း မဖြင္႔ျဖစ္လို႔ လာတက္ၾက သူေတြ။ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ေက်ာင္းပိတ္ ခါနီး မွ ပန္းခ်ီ သင္တန္း အတူ တက္တဲ့ အီကိုကသူငယ္ခ်င္း က ေျပာလို႔ မိန္းထဲမွာ ပန္းခ်ီခန္း ေလး ျပန္ဖြင့္ခြင့္ ရတာ သိရ တယ္။


အေျပးအလႊား သြားခဲ့ေတာ့ အဲသည္ အခန္းေလး ကို သိမ္းဆည္း ရွင္းလင္း ေနတဲ့ ပန္းခ်ီမေမႊး က ေႏြးေႏြး ေထြးေထြး ၾကိဴဆိုရင္း `တို႔ေတြ အာရ္စီ ထဲမွာ ပန္းခ်ီ ျပပြဲ လုပ္မယ္ ညီမတို႔ ပံုေတြ ဆြဲတင္ ေနာ္´ တဲ့။ ကိုယ္က ထံုးစံအတုိင္း မ၀ံ့မရဲ။ `ညီမ သိပ္ မဆြဲတတ္ ပါဘူး အစ္မရယ္´ေပါ့။ တကယ္ေတာ့ အဲသည္ မတိုင္ခင္ အီကို မွာလုပ္တဲ့ ပန္းခ်ီ ျပပြဲေလး တစ္ခု မွာ ကိုယ့္ ေရေဆးကား မႈန္၀ါး၀ါး ေလး၃ ပံု တင္ဖူးတယ္။ ဆရာ ဦးခင္ေမာင္ညိဳ (ေဘာဂေဗဒ) ဆီမွာ ၃ ပံုကို ေျခာက္က်ပ္ လားမသိ ျပပြဲတင္ခ ေပးခဲ့ ရတာ၊ ျပန္ေတြး ၾကည့္ရင္ ရီစရာ။ ပန္းခ်ီျပပြဲ ေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္း ေတြကို မေျပာပဲ တိတ္တိတ္ ကေလး သြား ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္ဆြဲတဲ့ ပံုေလး ေတြ ခ်ိတ္ထားတာ ေတြ႕ရ မွ ၀မ္းေတြ သာလို႔။ ကိုယ္တင္ တဲ့ ပန္းခ်ီကား ထဲက တစ္ပံုေတာ့ မွတ္မိ တယ္။ လယ္သမား အဖိုးအိုႀကီး တစ္ေယာက္ ရဲ႕ မ်က္ႏွာ အနီးကပ္ ပံု။ မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ လက္သီး ကို က်စ္က်စ္ ဆုပ္လို႔၊ မ်က္လံုး ေတြက မ်က္ရည္ ေတြနဲ႔ နီ လို႔၊ ျပပြဲ အျပီး မွာေတာ့ ရွက္လို႔ ကိုယ့္ ပန္းခ်ီကား ေတြ ျပန္မယူ ျဖစ္ပါ။ အဲဒီ တံုးက ကိုယ္က ပန္းခ်ီနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ၀ါသနာ အေလွ်ာက္ ထင္သလို ဆြဲေနတာ။ေဆးတို႔ စုတ္တံတို႔၊ စကၠဴတို႔ကို လဲ ရွိတာ ေလးနဲ႔ ဆြဲခ်င္သ လိုဆြဲေန တာေလ။


ေနာက္တခါက အာအိုင္တီ ပန္းခ်ီ သင္တန္း ဆင္းပြဲမွာ လုပ္တဲ႔ ပန္းခ်ီျပပြဲ မွာ ကိုယ္႔ပံု ေလးေတြ တင္ဖူးတယ္။ကိုယ္တက္တဲ႔ ပထမႏွစ္ ပန္းခ်ီ သင္တန္း က အေျခခံက စသင္တာ ဆိုေတာ႔ ခဲနဲ႔ ဆြဲတာ ေတြကိုဘဲ အရင္ စ သင္ ရတယ္။ႏွစ္ကုန္ ခါနီးမွ ေရေဆးနဲ႔ ေရေမ်ွာ တာေတြ ကို အေရာင္ မပါဘဲ မိုနိုတံုးနဲ႔ ဘဲ သင္ရတယ္။ သင္တန္း ဒုတိယႏွစ္ မွ အေရာင္ေတြ ကို စသင္ ရမယ္။ ဆရာ ဦးလြန္းၾကြယ္ က မိုနိုတံုးနဲ႔ မက်ြမ္းက်င္ ေသးခင္ အေရာင္ေတြနဲ႔ ဆြဲတာေတြ သိပ္အား မေပးပါ။ ဒီေတာ႔ သင္တန္း ဆင္းပြဲ မွာ ကိုယ္က အေျခခံ စသင္ တဲ႔ ပြိဳင္႔ေလးေတြ ကို ဆက္ျပီး `ပိြဳင္႔မ်ားဧ။္ စစ္မ်က္ႏွာ အဖြင္႔´ ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ နဲ႔ စစ္တုရင္ ခံုေပၚမွာ နယ္ရုပ္ ကေလးေတြ စေရႊ႔ ႔႔ထားတဲ႔ ပံုေလး ဆြဲတင္ လိုက္တယ္။အဲလိုဘဲ သင္ခန္းစာ တခုတိုင္း အတြက္တပံုစီ ဆြဲ တင္တယ္။ ေနာက္ဆံုး မိုနိုတံုးနဲ႔ ေရေမ်ွာတဲ႔ ပံုကေလး ကိုေတာ႔ ကိုယ္တို႔ ရင္ထဲမွာ ငယ္ငယ္ ထဲက စြဲထင္ ေနခဲ႔တဲ႔ သမိုင္းပံုရိပ္ ကေလး တခုကို ဆြဲတင္ လိုက္တယ္။ေခါင္းစဥ္က `ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ အမွတ္တရ´။အဲဒီ ပန္းခ်ီကားကို ဆြဲဖို႔ မႏၱေလးေဆာင္ ေရွ က သမိုင္း၀င္ ေက်ာင္းသား သမဂၢ ၀င္းၾကီး ရဲ ႔ ၀င္ေပါက္ အုတ္ခံုေလး ေပၚ ထိုင္ျပီး ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ အမွတ္တရ အုတ္ဂူေလး ကိုပံုၾကမ္း ၾကည္႔ဆြဲ တယ္။ ေနာက္ခံက ကြပ္လပ္ ျဖစ္ေန တဲ႔ သမဂၢ ေနရာ ေဟာင္းၾကီး ရယ္။ေနာက္ ေ၀းေ၀းက အားကစားရံု ၾကီးရယ္။ အိမ္ေရာက္မွ အေရာင္ သြင္း ေတာ႔ တကားလံုး ကို အနီေရာင္ ေဆး မိုနိဳတံုး နဲ႔ ေရေမွ်ာ လိုက္တယ္။အႏွစ္ႏွစ္ အလလ က နာက်င္ ခံစားခ်က္ ေတြကို တကားလံုး ေသြးေရာင္ လႊမ္းေနတဲ႔ ပန္းခ်ီကား ေလးထဲကို စီးေမ်ာ ထဲ႔သြင္းျပီး ဆြဲ လိုက္တယ္။



+++



သင္ၾကံဳၾကိဳက္ လို႔ ေရာက္ရွိတဲ႔ အခါ.....လာ ၾကည္႔စမ္းပါ....

ယူနီယံ ေဟာင္း တေနရာ...

ယူနီယံ ေဟာင္း တေနရာ....

မသဲမကြဲ ရွိလဲရွိမွာ....သဲသဲ ကြဲကြဲ..ရွိလဲ ရွိမွာ..

.ေသြးစက္ ေတြလဲ..တ၀က္ တပ်က္..ဆက္လက္ ရွိဦး မွာ....

ဖက္ဆစ္ နယ္ေျမ...သင္ ေဖြရွာ....

ယူနီယံေ ဟာင္း အဲဒီ တေနရာ......



+++ +++++


ျပပြဲ ေန႔မွာ ကိုယ္႔ ပန္းခ်ီကား ေတြ အားလံုး ကို ဆရာၾကီး ဦးလြန္းၾကြယ္ က`သင္တန္းရဲ ႔မွတ္တမ္း အေနနဲ႔ တေနရာ ထဲမွာ စုျပ ထားဖို႔ စီစဥ္တယ္။အဲဒီေတာ႔ သင္တန္း မွတ္တမ္း ပန္းခ်ီကားမ်ား ဆုိတဲ႔နံမယ္ဘဲ တပ္လိုက္ တယ္။` ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ အမွတ္တရ´ဆိုတဲ ႔ေခါင္းစဥ္ ကေလ းမတပ္ ခံရ ဘူး။


ျပပြဲေန႔ မွာ ကိုယ္ သြားၾကည္႔ ေတာ႔ အနီေရာင္ ေဆးေမွ်ာ ပန္းခ်ီကားေလး ဟာ ေခါင္းစဥ္မဲ႔ လို႔။ဒီပံုထဲက ေက်ာက္တိုင္ ပုပု ကေလးနဲ႔ ေသြးေရာင္ လႊမ္းတဲ႔ ကြပ္လပ္ၾကီးဟာ ဘယ္ေနရာ က ဘာကို ေျပာခ်င္ေန တယ္ ဆိုတာလူေတြ သိခ်င္မွ သိေတာ႔မယ္။ ဒီ ပန္းခ်ီ ျပပြဲ အပီး မွာ ေတာ႔ ကိုယ္႔ပန္းခ်ီ ကားေလးေတြ တခု မက်န္ အကုန္ ျပန္သိမ္း ျဖစ္ခဲ႔ တယ္။


ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ပန္းခ်ီခန္း က လုပ္တဲ့ အာရ္စီ ထဲက ျပပြဲ မွာေတာ့ ကိုယ္ ဘာပံု မွ မတင္ ျဖစ္ပါ။ အေၾကာင္း က ဒီလို....အဲဒီေန႔ က မေမႊးနဲ႔ အေတြ႕မွာ ` ညီမတို႔ ၂ ေယာက္ ကို ပန္းခ်ီ ျပပြဲ ဖြင့္ပြဲမွာ ဖဲႀကိဳး ျဖတ္ဖို႔ဖဲၾကိဳးေလး ကိုင္ေပးေနာ္´ `ဒုေကၡာ ... အဲဒါ ကိုယ္နဲ႔ ဘယ္လိုမွ မပတ္သက္တဲ့ ကိစၥ´ `ဟာ..မလုပ္ခ်င ္ပါဘူး အစ္မ ရယ္ ..´ ဆိုေတာ့ ေျပာ မရ။`ဖဲၾကိဳး လည္း ကိုင္ေပး ပန္းခ်ီကား လည္း တင္´ တဲ့။


`က်မက အေရာင္ ေတြ သိပ္မဆြဲ တတ္ ေသးဘူး။ မိုႏိုတုန္း ပဲ ရတယ္´ ဆို ေတာ့ `မိုႏိုတုန္း လည္း

ဆြဲတတ္ရင ္ေကာင္းတာ ပဲ တင္သာ တင္ပါ ညီမ´။ အီကိုက သူငယ္ခ်င္းကလည္း `ဖဲႀကိဳးေလး ကိုင္တာ မ်ား ဘာခက္ လဲ´ တဲ့ေလ။ ကိုယ္လည္း ေရာေယာင္ေခါင္းညိတ ္ခဲ့ေပမဲ့ ျပပြဲ ဖြင့္တဲ့ ေန႔မွာ မသြား ျဖစ္ပါ။ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ပန္းခ်ီ ျပပြဲရဲ႕ ဖြင့္ပြဲ မွာ ဖဲၾကိဳး ကိုင္မဲ့ သူေတြ ေပါမွ ေပါ။ ကိုယ္မသြား လည္း ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ေလ။ ဆြဲၿပီးသား ကိုယ့္ပံု ေလးေတြ ကို တင္ရ မွာ မ၀ံ့မရဲ ျဖစ္ၿပီး မတင္ ျဖစ္ပါ ဘူး။ ကိုယ္တို႔ ဆရာ ဓာတုေဗဒ က ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္ညိဳ က ဆရာ တီ ေကာင္ေလး ေတြ ဆြဲထား တယ္လာ ၾကည့္ၾက လို႔ စာသင္ခန္း ထဲမွာ ဖိတ္ေခၚ ထားလို႔ ေနာက္ေန႔ ေတြမွ တိတ္တိတ္ ကေလးသြားၾကည့္ ခဲ့တယ္။


အဲသည္ အခ်ိန္ တုန္း က ေက်ာင္းထဲ မွာသာ ပန္းခ်ီ ျပပြဲ ေတြ သိပ္ မရွိတာ ေက်ာင္းေရွ ႕ျပည္လမ္းေပၚ က ယုဒႆန္ ပန္းခ်ီ ျပပြဲ ေတြ ေတာ့ ကိုယ္ အလြတ္ မေပး အျမဲ ၾကည့္ျဖစ္ တယ္။


ေနာက္ႏွစ္ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ နယ္ ျပန္ေရာက္။ ရွစ္ေလးလံုး အေရးအခင္းၾကီး ျဖစ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း မွာေတာ့ ပန္းခ်ီနဲ႔ အလွမ္းေ၀း သြားခဲ့ ရတယ္။ ေနာက္ ၀ါသနာ တမ်ဳိးအရ မဂၢဇင္း ေတြကို ကိုယ္ ေရးထားတဲ့ စာေတြ ကဗ်ာေတြ စာတိုက္က ပို႔ဖူး တယ္။ ကိုယ့္ စာေလး ေတြ ကဗ်ာေလး ေတြ ပါ မလားလို႔ ေတာၿမိဳ ႕ေလး ကေန တေစာင့္ ေစာင့္နဲ႔။ သည္ေလာက္ ပါပဲ။


ခုေတာ့ အင္တာနက္ေ ခတ္ ဘေလာ့ဂါ ေခတ္။ ညီမေလး က အားေပး တယ္။ မမ ကဗ်ာေတြ စာေတြ ပို႔လိုက္။ ညီမ ဘေလာ့မွာ တင္ ေပးမယ္ ဆိုလို႔ ေလးငါးပုဒ္ ေရးလုိက္ တယ္။ကိုယ့္ စာေလး ေတြ ကဗ်ာေလး ေတြကို ေကာင္းကင္ ေပက နံရံကပ္ စာေစာင္ မွာ ၀ိုင္း၀န္း ဖတ္ၾက အားေပး ၾကတဲ့ ညီမေလး ရဲ႕ ဘေလာ့ဂါ မိတ္ေဆြ ေတြ ကိုလည္း ၾကည္ၾကည္ ႏူးႏူး ေက်းဇူး တင္လို႕ ေပါ့။


ဒါေပမဲ့ တစ္ခု သြား ေတြးမိတယ္။ အလည္ လာသူေတြ က သူ႕ ဘေလာ့ကို ဖတ္ခ်င္လို႔ လာတာ။ ကိုယ္က ျပည္သူ႕ဆိုင္ က ေရာင္းမစြံ တဲ့ တိုင္ယာ ဖိနပ္နဲ႕ ေရႊ၀ါ ဆပ္ျပာ တြဲ ထုတ္ သလိုမ်ား ျဖစ္ေန မလား။ သူ႕ ဘေလာ ့ပရိသတ္ ေတ ြကို ေစာ္ကား သလိုမ်ား ျဖစ္ေန မလားလို႔ ေတြးရင္း သူ႕ဆီ

အသစ္ ထပ္မပို႔ပဲ ရပ္ထား လိုက္တယ္။


ဒါေပမဲ့ ဆိုင္းသံ ၾကားရင္ ကခ်င္တဲ့ သူလုိပဲ မေရး ရရင္ မေန ႏိုင္တဲ့ ကိုယ္က ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာ့ေလး တစ္ခု လိုခ်င္မိတယ္။ အပိတ္ အဆို႔ အေက်ာ္ အလႊားေတြ သံုးလို႕ ဟိုစမ္း သည္စမ္း လုပ္ မရတဲ့ အဆံုးမွာ ညီမေလး ကို ဘေလာ့ တစ္ခု လုပ္ေပးဖို႕ ပူဆာ မိတယ္။ ဒါနဲ႕ သူ ကလည္း တားမရလို႕ အိမ္ခြဲ ဆင္းေပး လုိက္တယ္ တဲ့။ တကယ္ ေတာ့ ဘေလာ့ အိမ္ၾကီး ရခိုင္ မဟုတ္ရ ပါကြယ္။ ဘေလာ့ တဲကုပ္ ကေလး ပါေနာ္။ `တဲကုပ္ ကေလး´ ထဲ ကေန ကိုယ္ ေတြးမိ ေရးမိ တာေလး ေတြကို တင္ရင္း အေ၀း ကပဲ တိတ္တိတ္ ကေလး လွမ္းေမွ်ာ္ ၾကည့္ ေနႏိုင္ တယ္ေလ။


အင္တာနက္ လို င္းေတြ ေကာင္း ရင္ ေပါ့။


ကဲ ခုေတာ့ ညီမေလး က ကိုယ့္ကို ဘေလာ့ေလး တစ္ခု လုပ္ ေပးလိုက္ ေၾကာင္း က်န္တဲ့ ညီအစ္မ ေတြကို ပါ သတင္း ပို႔ လိုက္ ေတာ့ သူတို႔ ဘာေတြ ေျပာၾက လဲ.....သိလား။

`ဟိုက္.. တို႔ရဲ႕ ဖုန္ထူထူ ၿမိဳ႕ ကေလးက အိမ္ ကေလး ေတာ့ ပင့္ကူမွ်င္ ေတြ အမႈိက္ ေတြ ဖုန္ေတြ တလိမ္းလိမ္း နဲ႕ ေန ေတာ့မယ္´တဲ့။

`အိမ္သား ေတ ြေတာ့ ဟင္းခြက္ေတြ ေလ်ာ့ ေတာ့ မယ္တဲ့´ အားေပး လုိက္ ၾကပံု မ်ား...။


ကိုယ္ ကေတာ့ ေကာင္းကင္ နံရံကပ္ စာေစာင္ က တိမ္ကေလး ေတြကို အားရင္ အားသလို ေဆး ျခယ္ ပါဦး မယ္။