ႏွစ္လၾကာရွည္ ခါရာသီ ေရႊ႕ေပမဲ့...

ဇူလိုင္ မိုးေတြ တဖြဲဖြဲ ေစြေနတဲ့ ကေလး ဘ၀ တနံနက္မွာ ေဖေဖ့ စက္ဘီး ဘားတန္း ေလးေပၚမွာ ထိုင္ရင္း ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ အာဇာနည္ေန႕ အခမ္းအနား တခုကို စတင္ ျမင္ဖူးခဲ႔ ပါတယ္။ ျမိဳ႕လည္ ေစ်းေရွ႕ က အာဇာနည္ ေက်ာက္တိုင္မွာ ပန္းေခြ ေရာင္စံုလိွဳင္း ထလို႕။ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ၀န္ထမ္းေတြ၊ ေစ်းသူ ေစ်းသားေတြ က အလွည့္က် ဦးညႊတ္ ဂုဏ္ျပဳၾက။ ဘင္ခရာတီး၀ိုင္းရဲ့ ခရာ မွဳတ္သံက လြမ္းလြမ္း ဆြတ္ဆြတ္ ေၾကေၾက ကြဲကြဲ။ ဟိုး- တိုင္ထိပ္က ၀မ္းပမ္းတနဲ ေလ်ာဆင္း လာတဲ႕ နိုင္ငံေတာ္ အလံက တဖ်ပ္ဖ်ပ္ တုန္ခါ ေနတာကို ၾကည့္ရင္း ဘာမွန္းမသိ ဆို႕နစ္ ရွိဳက္ငင္မိ။ အာဇာနည္ေန႕ အခမ္းအနားကို လိုက္ျပတဲ႕ ေဖေဖက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းနဲ႕ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ေတြ အေၾကာင္း ေျပာျပေတာ႕ ႏွေမ်ာ တသ စိတ္ေတြ တဖြားဖြား။

နံနက္ ၁၀နာရီ ၃၇မိနစ္ မွာ တျမိဳ႕လံုး မွာရွိတဲ့ ဆန္စက္ၾကီးေတြ၊ အထည္ စက္ၾကီးေတြရဲ႕ ဘြိဳင္လာ ဥၾသ မွဳတ္သံၾကီး ေတြက ရုတ္တရက္ ျပိဳင္တူ ဆြဲဆြဲ ငင္ငင္ ရွဳိက္ငို လိုက္ၾက သလို။ လမ္းမ ေပၚမွာ ရွိတဲ့ ကားေတြ အားလံုး ဟြန္းေတြ သံရွည္ ဆြဲရင္း ရပ္တန္႕ၾက။ လမ္းသြား လမ္းလာ အားလံုး ေခတၱ ခဏ ရပ္တန္႕ၾက။

ညဘက္မွာေတာ့ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ အာဇာနည္ ေက်ာက္တိုင္မွာ မီးေရာင္စံု ထြန္းညွိလို႕ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းရဲ႕
တိုတို ျပတ္ျပတ္ အသံနဲ႕ မိန္႕ခြန္း ေတြကို ဖြင္႕လို႔။ တျမိဳ႕လံုး ေၾကေၾက ကြဲကြဲ။ တနိုင္ငံလံုး ေၾကေၾက ကြဲကြဲ။ ည-၈နာရီ သတင္းအျပီးမွာ ျမန္မာ့ အသံ ေရဒီယိုက လႊင္႔တဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း မိန္႕ခြန္း ေတြကို ေမာင္ႏွမ တေတြ နားေထာင္ရင္း မ်က္ရည္ မဆည္ နိုင္တာေတြ၊ အဆိုေတာ္ၾကီး ေဒၚေမလွျမိဳင္ရဲ႕ အာဇာနည္ေန႕ သီခ်င္းသံကို နားဆင္ရင္း ရွိဳက္ငင္ ေၾကကြဲခဲ႔ တာေတြ။
အို--မေန႕တေန႕ ကလို ပါဘဲ လား။

ဒီေန႕ေတာ့ ရာဇ၀င္ ရုိင္းခဲ႔ ျပီေကာ။
-

၁၉၈၉-ခု ဇူလိုင္လ (၂၀ )ရက္ေန႕

ဒီညမွာ.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းရဲ႕ သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကို ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ တားဆီးမိန္႔ ထုတ္ ခဲ့ျပီေကာ။ ျပစ္မွဳက (၄၂) ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔ မွာ မတရား ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ကန္႔သတ္ခ်က္ ေတြကို ဖီဆန္ျပီး၊ ျပည္သူလူထုနဲ႔ အတူ အာဇာနည္ ဗိမာန္ကို ခ်ီတက္ အေလးျပဳဘို႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ခဲ႔လို႔ပါဘဲ။ ဗမာ တျပည္လံုးနဲ႕ ရန္ကုန္ျမို႕ရဲ႕ အာဇာနည္ေန႔ အၾကိဳ တင္းမာမွဳ ေတြဟာ က်မတို႔ ျမိဳ႕ကေလးကိုလည္း ဂယက္ ထခဲ႔ ပါတယ္။

-

အာဇာနည္ေန႔မွာ ပါတီ အဖြဲ႕အစည္းေတြ တဖြဲ႕ကို လူ(၂၀)ဘဲ ခ်ီတက္ ရမယ္လို႕ ကန္႔သတ္ ထားေပမဲ့ ကိုယ့္ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ လမ္းစဥ္ အတိုင္း ျမိဳ႕ကေလးရဲ့ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕၀င္ေတြဟာ မတရားတဲ့ အမိန္႕ အာဏာ ဟူသမ်ွကို တာ၀န္အရ ဖီဆန္ ၾကပါျပီ။ လူ(၂၀၀)ေက်ာ္ ပါ၀င္တဲ႕ အဖြဲ႔၀င္ ေတြဟာ ပန္းနီနီ ေတြနဲ႕ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အလံ ပံုစံေဖာ္က်ဴးထားတဲ႔ ပန္းအလံၾကီးကို ကိုင္ေဆာင္လို႕ ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ အာဇာနည္ ေက်ာက္တိုင္ ရွိရာ ခ်ီတက္ လာၾကပါျပီ။ လမ္းေဘး ၀ဲယာ တေလွ်ာက္က အားေပး ေနတဲ့ ပရိသတ္ရဲ႕ လက္ခုပ္သံ တေျဖာင္းေျဖာင္း ၾကားထဲမွာ က်မဟာ ေနမေကာင္းတဲ ့ၾကားထဲက စီးေမ်ာ ပါ၀င္ သြားမိ ပါျပီ။

ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ အာဇာနည္ ေက်ာက္တိုင္ သြားရာ လမ္းမွာ မီးရထား သံလမ္းဂိတ္ တခုကို ျဖတ္ရတယ္။ အိုး-ရထား တံခါး ပိတ္ထား ပါလား။ဥၾသသံ ျမည္ျပီး မီးရထားၾကီး ၀င္လာ ပါတယ္။ အဖြဲ႕၀င္ ေတြ ခ်ီတက္ လာတဲ့ လမ္းေရွ႕မွာ မီးရထားၾကီးက ကန္႔လန္႔ျဖတ္ အေနအထားနဲ႕ ရပ္လိုက္ ပါေရာ။ ဒါေပမဲ့ ရထား စက္ေခါင္း ေမာင္း သမားၾကီးက ခ်ီတက္လာတဲ့ လူတန္းၾကီးနဲ႕ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ ပန္းအလံၾကီးကိုျမင္လိုက္တဲ့အခါမွာ-ဥၾသ တခ်က္ ထပ္ဆြဲဲျပီး ရထားၾကီးကို ေနာက္ျပန္ ဆုတ္ သြားပါတယ္။ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္က လူအုပ္ထဲက ထြက္လာျပီး ရထားလမ္း တံခါးထိန္းဆီ သြားျပီး တံခါး ဖြင့္ေပးပါလို႕ ေျပာေတာ ့သူက ရထား ရွိေနတယ္လို႕ ျပန္ေျပာ ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ စက္ေခါင္း ေမာင္း သမားၾကီးက ေခါင္းတြဲထဲက ေျပးဆင္းလာျပီး ``ေဟ့- ဖြင့္ေပးလိုက္..ေမာင္းတဲ့ ငါမရွိဘဲ ရထား မထြက္ဖူးကြ´´ဆိုေတာ႔မွ ရထား တံခါး ပြင့္သြား ပါတယ္။ အဲဒီေတာ႔မွ လူတန္းၾကီးက အရွိန္မပ်က္ ဆက္လက္ ခ်ီတက္ သြားခ်ိန္မွာ လမ္းေဘး တေလွ်ာက္က ပရိသတ္ရဲ့ လက္ခုပ္သံ တေျဖာင္းေျဖာင္း ညံသြားပါေတာ႔တယ္။

အာဇာနည္ ေက်ာက္တိုင္ ေရွ႕မွာေတာ့ တျခား အဖြဲ႔ေတြရဲ႕ ပန္းေခြေတြ ခ်ထားႏွင္႔ ပါျပီ။ မေ၀းေသးတဲ့ လွဳပ္ရွားမူ အရွိန္အဟုန္ေတြ နဲ႕..ျပည္သူလူထု ရဲ႕ အားေပးမူ.. အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ရဲ႕ အင္အား ေတြေၾကာင္႔ တဖက ္ အာဏာပိုင္ ေတြက ေလးစားမွဳ ရွိေတာ႔ ဘာမွ ကန္႔ကြက္မွဳ မရွိဘဲ ေအးေအး ေဆးေဆး ပန္းေခြ ခ်ခဲ ့ရပါတယ္။

++++++++

(၁၉၉၀) (၄၃) ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔-

အဲဒီႏွစ္က စလို႕.. ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ အာဇာနည္ ေက်ာက္တိုင္ ေလးဟာ အခ်ဳပ္က် ေတာ့ တာပါဘဲ။ အာဇာနည္ ေက်ာက္တိုင္ နားကို ဘယ္သူမွ ပန္းေခြခ်လို႕ မရေအာင္ (၁၈)ရက္ေန႕ ညကတည္းက ပီနံၾကိဳး ၾကီးေတြနဲ႔ လမ္းကို ျဖတ္ခ်ည္ျပီး အက်ည္းတန္စြာ လမ္းပိတ္ခံ ရပါတယ္။ လမ္းသြား လမ္းလာ ေတာင္ျဖတ္ခြင္႔ မျပဳပါဘူး။ ျမိဳ.ေလးရဲ႔ ႏိုင္ငံေရး တက္ၾကြ လွဳပ္ရွားတဲ့ ေက်ာင္းသားထုက နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ ပန္းေခြခ်ဖို႔ ၾကိဳးစားၾကလို႔ အတားအဆီး ခံၾက ရပါတယ္။

အဲ့ဒီ မနက္က အိမ္က ညီမေတြ အကုန္လံုး အာဇာနည္ေန႔ ေက်ာင္းသား အခမ္းအနား တခုမွာ ပါ၀င္ဖို႔ အိမ္က ထြက္သြား ၾကေတာ့ အိမ္မွာ ေဖေဖနဲ႔ က်မ ႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ျမိဳ႕ထဲက အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနား က်င္းပမဲ့ သူေတြကို စိတ္ပူရင္း၊ ေဖေဖက ``ကဲ-ဒီေန႔ေတာ႔ တို႔အိမ္မွာဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕ကို အေလးျပဳ ၾကမယ္´´တဲ့။

-
သားအဖ ႏွစ္ေယာက္သား ျမန္မာ့အသံ ေရဒီယိုကို ဖြင့္ျပီး (၁၀)နာရီ (၃၇)မိနစ္မွာ ဥၾသ ဆြဲမဲ့ အသံကို ေစာင့္ေန ပါတယ္။ ဘာ ဥၾသ ဆြဲသံမွ ထြက္မလာ ပါလား။ ခါတိုင္းဆို ေရဒီယိုက ဥၾသဆြဲသံ အျပီးမွာ ေမလွျမိဳင္ရဲ႕ ``ႏွစ္လ ၾကာရွည္ ခါရာသီ ေရြ႕ေပမဲ့......အာဇာနည္ေန႕ ကိုေတာ့ မေမ့သင့္ပါျပီ´´ ဆိုတဲ့ သီခ်င္း သံေလးကို လြမ္းဆြတ္ နာက်င္စြာ ၾကားေနၾကပါ..။ ခုေတာ့ အာဇာနည္ေန႔နဲ႕ ဘာမွ မဆိုင္တဲ့ ေရဒီယို အစီအစဥ္ ေတြဘဲ လာေန ပါလား။ ျမိဳ႕ထဲက ခါတိုင္းလို ဥၾသဆြဲသံ ေတြလဲ တိတ္လို႕။ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ သား ရင္ထဲမွာ ေၾကကြဲစြာ။ ခံျပင္းစြာ။ ၀မ္းနည္းျခင္း ၾကီးစြာနဲ႕ ကိုယ့္ အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ ကိုပဲ မိနစ္ အနဲငယ္ ျငိမ္သက္ အေလးျပဳ ခဲ့ၾကရ ပါတယ္။
-

++++++

-
အဲဒီ ႏွစ္က စလို႔ ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တိုင္း အာဇာနည္ေန႔ ေရာက္ရင္ အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ဓါတ္ပံုၾကီးေရွ႕ မွာ ရပ္ျပီး ၁၀နာရီ ၃၇မိနစ္ တိတိမွာ က်မတို႔ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ အေလးျပဳ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဖေဖက`သတိ..ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ က်ဆံုးေလျပီးေသာ..အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားကို အေလးျပဳ´´လို႕ အမိန္႕ ေပးျပီး အာဇာနည္ေန႕ အခမ္းအနားကို က်င္းပျမဲ။ ေဖေဖရဲ့ အမိန္႔ေပးသံ ထဲမွာ လွိဳက္လွဲ ဆြတ္က်င္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ပါေနေတာ့ အလိုလို ေနရင္း မ်က္ရည္ေတြ

၀ဲလာတယ္။

ခုေတာ့- ျမိဳ႕ေလးရဲ့ အာဇာနည္ ေက်ာက္တိုင္ဟာ အေ၀းေျပး ကားလမ္းမၾကီး ေဘးမွာ ျခံဳႏြယ္ ပိတ္ေပါင္းေတြ ဖံုးလႊမ္းလို႔ ျမိဳ႕ေလးရဲ႔ သမိုင္း ဂုဏ္သိကၡာ ေတြကို နင္းေျခ ဖ်က္ဆီး ခံေနရသလို။