လြန္ခဲ့တဲ့ (၂)နွစ္က ခရီးရွည္ရြက္ လႊင့္သြားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာ ၾကယ္ၾကီး တလံုးကို လြမ္းဆြတ္ တသစိတ္နဲ႔ မိုးေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည္႔မိ....။
ဟိုး--- အေရွ႕ဖက္ မိုးေကာင္းကင္မွာ အေရာင္ျဖာ ေတာက္ပ ေနတဲ့ က်မတို႕ရဲ႕ ကဗ်ာၾကယ္ၾကီး...
ၾကည္႕စမ္း---သူ႕ထံမွ လွဳိက္လွဲ ေႏြးေထြးတဲ႔ အျပံဳးဓာတ္ေတြဟာ ကူးစက္ခံစားက်မကို လႊမ္းျခံဳသြားေပါ႕။
ဒါဆို-- သူ က်မတို႕ကို ျပံဳးၾကည့္ ေနတာေပါ႕။ ျပံဳးျပီး အားေပးေနတာေပါ့ ။
ခုတေလာ---ျမင္ရၾကားရ နား၀ မခ်မ္းသာမူ မ်ားေၾကာင့္ ၊က်မတို႕ ႏြမ္းလ် ခံျပင္း အားမာန္ တင္းေနရပံုမ်ားကို သူလဲသိေရာ့ထင္။
က်မ ၀မ္းနဲနာက်ည္း၊ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ဆုပ္ရင္းရင္ထဲမွ စီးဆင္းလာေသာ ကဗ်ာကေလး တပုဒ္ကို တိုးတိုး ညွင္းညွင္း ရြတ္ဆိုုျပီး သူ႕ကို တိုင္တည္မိေပါ့။
ဟိုး--- အေရွ႕ဖက္ မိုးေကာင္းကင္မွာ အေရာင္ျဖာ ေတာက္ပ ေနတဲ့ က်မတို႕ရဲ႕ ကဗ်ာၾကယ္ၾကီး...
ၾကည္႕စမ္း---သူ႕ထံမွ လွဳိက္လွဲ ေႏြးေထြးတဲ႔ အျပံဳးဓာတ္ေတြဟာ ကူးစက္ခံစားက်မကို လႊမ္းျခံဳသြားေပါ႕။
ဒါဆို-- သူ က်မတို႕ကို ျပံဳးၾကည့္ ေနတာေပါ႕။ ျပံဳးျပီး အားေပးေနတာေပါ့ ။
ခုတေလာ---ျမင္ရၾကားရ နား၀ မခ်မ္းသာမူ မ်ားေၾကာင့္ ၊က်မတို႕ ႏြမ္းလ် ခံျပင္း အားမာန္ တင္းေနရပံုမ်ားကို သူလဲသိေရာ့ထင္။
က်မ ၀မ္းနဲနာက်ည္း၊ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ဆုပ္ရင္းရင္ထဲမွ စီးဆင္းလာေသာ ကဗ်ာကေလး တပုဒ္ကို တိုးတိုး ညွင္းညွင္း ရြတ္ဆိုုျပီး သူ႕ကို တိုင္တည္မိေပါ့။
ကမၻာေျမရဲ႕ ေကာင္းကင္ထက္မွာ
လင္းလက္ တာရာ ၾကယ္ မ်ားစြာ
တခါတခါ ေတာက္ပ
တခါတခါ မိွန္ပ်
မေရတြက္နိုင္ေအာင္ မ်ားျပားစြ
ပန္းအလွကမၻာကို လိပ္ျပာေလးေတြ၀ဲသလိုပ။
မည္းနက္ မိုးတိမ္ ဖံုးတဲ့အခါ
ၾကယ္မီးအိမ္မ်ား ပုန္းရရွာ
ကမာၻေျမရဲ႕ ျမစ္မ်ားစြာ
တိတ္ဆိတ္ နာက်င္စီးဆင္း
မဲမဲေမွာင္မိုက္တြင္း
ရွဳိက္သံတိုးတိုး ညွင္း။
တိတ္ဆိတ္ နာက်င္စီးဆင္း
မဲမဲေမွာင္မိုက္တြင္း
ရွဳိက္သံတိုးတိုး ညွင္း။
ဒါေပမဲ့
ကမာၻေျမအတြက္
စၾကာ၀ဠာ တေနရာမွာ
အေသအခ်ာကို ရွိေနၾကေလရဲ႕
လင္းလက္ ၾကယ္တာရာ..
မ်ားစြာ... မ်ားစြာကြဲ႕။
မ်ားစြာ... မ်ားစြာကြဲ႕။
ဒီလို ကဗ်ာေလးေတြ ယိုစီး ဖိတ္အန္က်တတ္ဖို႕ ကဗ်ာမ်ိဳးေစ႕ေတြ ေစ႕ေဆာ္ ၾကဲပက္ခဲ့သူ ကဗ်ာၾကယ္ၾကီးဟာ ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႕ ငံု႕ၾကည္႕ရင္း က်မတို႕ ငယ္ငယ္က စြဲစြဲလန္းလန္း ရြတ္ဆိုခဲ့ရတဲ့ - ၾကယ္ကေလးေတြ-ဆိုတဲ့ ကဗ်ာကေလးကို သူ႕အသံ ေလးေလး ၾသၾသၾကီးနဲ႕ စတင္ ရြတ္ဆိုပါေတာ႕တယ္။
ေလမုန္တိုင္း ဘယ္လိုေ၀ွ႕ေ၀ွ႕
ၾကယ္ကေလးေတြ ေနရာမေရြ႕
မိုးေငြ႕ေတြ ဘယ္လိုလိမ္လိမ္
ၾကယ္ကေလးေတြ အေရာင္မမိွန္
အခ်ိန္ေတြ ဘယ္လိုသြားသြား
ၾကယ္ကေလးေတြ ေပ်ာက္မသြား
ေယာက္်ားဘသား ၾကယ္ကေလးမ်ား
အျမဲ ေတာက္ၾကြားၾကြား။ ။
ကဗ်ာရြတ္သံဟာ တိုးတိုး ဖြဖြမွတစထက္ တစ က်ယ္ေလာင္ ျမည္ဟီး ကမၻာတခြင္ကို ပ်ံ႕ႏွံ႕ စီး၀င္သြား ေစပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ရင္ေသြး ၾကယ္ကေလးမ်ားဟာ တိမ္ပုတ္ တိမ္မဲေတြေအာက္မွာ ေရာက္ေနတာေတာင္ ဘာမထီဘဲ သံျပိုင္ ဟစ္ေၾကြး အခ်င္းခ်င္း အားေပးၾက။ ေကာက္က်စ္ ယုတ္မာတဲ႕ မုန္တိုင္း မိုးတိမ္တို႕ သဘာ၀ သေဘာက၊ ေလာကကို သိမ္းက်ဳံး ဖ်က္ဆီး မိုက္မဲျခင္း အတိ ျပီးေနတာပါလား။ ေလာက-က ၾကာရွည္ လက္မခံ ကၽြမ္းသႏၱာလန္ေအာင္ ခါခ်ပါလိမ္႔မယ္။ ေလာကကို အလင္းေပးေနဆဲ သတၱိခဲ ၾကယ္ကေလးေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာက္မသြား မိွန္မသြား ေတာက္ၾကြားျမဲ ေတာက္ၾကြားလၽ်ွက္ ကဗ်ာၾကယ္ၾကီးရဲ႕ ပိုက္ေထြးယုယမွဳျဖင္႕ ၾကီးျပင္းလာၾကေသာ ၾကယ္ကေလးမ်ားဟာ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ကာ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ျဖင့္ တရားမ်ွတမွဳအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္လ်ွက္။
No comments:
Post a Comment